بررسی نقش محورهای پیاده در هویت بخشی به بافت و ساختار کالبدی شهر (مطالعه موردی: خیابان کوهسنگی مشهد)

امروزه موضوع بازشناسی هویت و احیای آن به ضرورت مهمی در سیاست گذاریهای شهری و تعیینساختار فرهنگی در شهرها تبدیل شده است. هویت شهر به عنوان شاخص ترین نمود فضایی هویت جامعهعهده دار تبیین ارزشها، هنجارها و روابط انسانی در ساخت فضایی شهری است. با گسترش بی ضابطه بسیاریاز شهرهای بزرگ و افزایش جمعیت، تسلط مسئولین شهری نیز به کنترل اوضاع اجتماعی و پرداختن به امورسیمای شهرها و ساماندهی آنها نیز کمتر از گذشته گردیده و حفظ هویت سیمای بصری شهرها نیز بهفراموشی سپرده شده است. از طرفی استقرار فعالیت های انسان محور، رفت و آمد پیاده و تعامل چهره بهچهره، می تواند متضمن بروز حیات مدنی و هویت شهری گردد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و داده های اصلی این پژوهش از طریق مطالعه کتابخانهای، جهت تدوین چارچوب نظری و مفاهیم شکل-دهنده هویت شهری بدست آمده است. در این پژوهش به ارزیابی میزان تحقق پذیری هویت بافت و ساختارکالبدی شهر مشهد و خیابان کوهسنگی پرداخته شده و در نهایت با استفاده از روش تحلیل یکپارچه سوات،موانع و پتانسیل های موجود شناسایی شده و پیشنهاداتی در جهت رسیدن به هویت شهری مطلوب در سهزمینه بهبود کیفیت کالبدی فضایی، ارتقاء خوانایی و وضوح بصری و افزایش حضورپذیری افراد ارئه می گردد.

Keywords:

سیمای بصری , ساختار کالبدی , محورهای پیاده , هویت