خوردگی قطعات فلزات در بدن انسان

بدن انسان محیطی با خوردگی متوسط (PH=7/35-7/45) و مقادیر نمک (100-106mmole/L کلرید)، ترکیبات آلی (اتانول ، اسید اسکوربیک و ...) مواد معدنی (سرب، مس، سولفاتها، آهن و ...) و اکسیژن درحد اشباع (اکسیژن شریانی 0/96-1/00L و فشار 10/0-13/3KPa) است. درموضع جراحی بدلیل تغییرات (5/5-9)PH مکانیزم دفاعی در برابر عوامل خارجی و لخته شدن، باعث تشدید خوردگی هنگام ترمیم زخمها میشود و در نتیجه ازکار افتادگی ایمپلنت ها (از قبیل شل شدگی، خم شدگی و شکستگی) ، عفونت، دردهای شدید و بیماریهای خطرناک (مانند سرطان و ناراحتی قلبی) برای بیمار ایجاد می کند. طبق تخمینهای کیفی برای جلوگیری از تحریک های بافتی سرعت خوردگی بایستی کمتر از 0/01mpy باشد. بعلت استفاده از آلیاژهای فعال – غیر فعال (فولاد زنگ نزن 316L ، آلیاژ Ti-6Al-4V ، تیتانیون خالص تجاری و آلیاژ Co-Cr-Mo) کنترل کننده سرعت خوردگی پلاریزاسیون اکتیواسیون بوده و بهروش پلاریزاسیون خطی در محلولهای فیزیولوژیکی یا دربدن حیوانات اندازه گیری می شود. در این مقاله به بررسی ترمودینامیک و سینتیک خوردگی الیاژهای مورد استفاده، نقش خون، علت ازکار افتادگی اینمپلنت ها، عوارض بیولوژیکی و روشهای ارزیابی خوردگی پرداخته می شود.