ارزیابی در بحران

هنگام وقوع یک بحران (بلیه) تمامی سازمانهای امدادسان امکانات خود را وارد صحنه عملیات جهت مقابله با بحران می کنند، و این بدون ارزیابی علمی اولی از بحران می باشد. امروزه یکی از ارکان مهم عملیات مقابله با بحران، ارزیابی صحیح، دقیق و علمی از بحران مربوطه است، طوریکه تیم ارزیاب، اولین تیمی است که وارد منطقه می شود و بر حسب نوع بحران و نیاز سازمانهای امدادرسان اقدام به ارزیابی می کند. اعضا تیم ارزیابی متشکل از کارشناسان مختلف با اموشها و مدارج علمی بخصوص می باشند، که از قبل این تیمها تشکیل و شرح وظایف آنها مشخص است و در موقع لزوم بلافاصله به منطقه بحران اعزام می گردند. ارزیابی طبق ماده 44 طرح جامع امداد و نجات کشور بعهده کار گروه (تیم) تخصصی امدادو نجات با مسئولیت جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران می باشد. هدف این بررسی، ارائه یک راهنما برای ارزیابی در بحرانهای ناگهانی یا بطئی می باشد. این مقاله شامل اطلاعاتی درباره هدف، انواع و عناصر یک ارزیابی، جمع آوری و تحلیل داده ها، آماده کردن پیشنهادات برای مداخله و ارائه گزارشهای ارزیابی به ستاد مقابله به بحران اس. این مقاله اطلاعاتی برای هدایت اولیه یک مطالعه و راهنمایی درباره نیازهای خاص مناطق و مطالعه آنها ارائه می کند. در این مقاله با استفاده از منابع علمی معتبر، تجارب کشورهای مختلف و مصوبات سازمان ملل، ترکیب یک تیم ارزیاب، شرح وظایف آن نحوه عملکرد آن آورده خواهد شد. ارزیابیهای اولیه به عنوان منبع برای بررسیهای آینده می باشن. سیستم ارزیابی باید تشخیص دهد که چه تیمهائی قادر به ارائه خدمات موثر در جهت تسکین آثار بحران هستند. همچنین باید بتواند اثر بخشی عملکرد آنها را ارزیابی کند هر ارزیابی باید بر اساس ارزیابیهای قبلی بوده و اطلاعات قبلی را افزایش دهد. ارزیابیها هنگامی که درباره ماهیت یک پاسخ بحرانی عدم اطمینان وجود دارد، می بایست انجام شوند. گروه ارزیابی باید به وضعیتهای منطقه بحران زده حساس باشد. این تیم باید ساختار پرسشهایش را بگونه ای طراحی کند تا انتظارات نامعقول ایجاد نکند. گروه ارزیابی،‌ یافته ها و توصیه هایش باید روشن و واضح باشد، چرا که این توصیه ها نقشه راهنما برای دولت در تصمیم گیری و طراحی برای مداخله در بحران است. ارزیابیهای دقیق، زیر بنای اقدامات ستاد مقابله با بحران است. با انجام یک ارزیابی علمی و دقیق می توان بهموارد زیر دست یافت: 1. تاثیر حادثه و توانایی آن جامعه در حریف شدن با تاثیرات را شناسایی می کند. 2. آسیب پذیرترین اقشار جامعه، بخصوص زنان و کودکان را که احتیاج بیشتری به کمک دارند، شناسایی می کند. 3. ضروری ترین نیازهای غذایی و غیر غذایی و شیوه های ممکن ارائه آنها در موثرترین نحوه را می نمایاند. 4. سطح واکنش بوسیله منطقه حادثه دیده و ظرفیتهای داخلی آن برای مقابله با این وضعیت و تقدم افراد آسیب دیده و استراتژیهای ارائه شده برای اعمال این کمکها را شناسایی می کند. 5. اولویتهای مردمان بلادیده را مشخص کرده و استرات‍ژیهای لازم جهت کمک به آنها را مشخص می کند. 6. شناسایی ارزیابیهای عمیق که بایستی انجام شوند، را مشخص می کند. روشن کردن نگرانیهای خاص درباره مواردیکه در آن لحظه ممکن است بعلت غیر اورژانس بودن نادیده گرفته شوند.