بررسی وضعیت اقتصادی- اجتماعی عشایر شهرستان شیروان

تا بحال تلاش های گسترده ای در بخش های مختلف تولیدی ، اجتماعی در خصوص تهیه طرح های جامع و تفصیلی انجام گرفته است. علی رغم نتایج نسبتا مطلوب، ولی نکته قابل توجه در اکثر موارد عدم دستیابی به "چارچوب" ، "معیار" و موارد مشخص چنین فعالیت هایی است که بتواند به عنوان "اصول" و "مدل" قابل اعتماد مورد استفاده دست اندر کاران اجرایی قرار گیرد. شاید شیوه و روح حاکم بر فرایند مطالعه، نگرش صرفا اجرایی و فیزیکی به مساله و عدم توجه به مفاهیم و کیفیت های نظری و یا جایگزین مجریان علل چنین ضعف و عدم دستیابی به اصول پایدار نسبی می باشد. در خصوص طرح های "مجتمع های زیستی" تا بحال صدها طرح جامع شهری، طرح های هادی شهری و هادی روستایی بوسیله مهندسین مشاور حقیقی و حقوقی تهیه و اجرا شده است. ولی علی رغم سابقه 40 ساله چنین فعالیت هایی تاکنون برای شهرهای کوچک متوسط و بزرگ به تفکیک استانداردها و سرانه های قابل قبول و مشخص که شرایط منطقه ای را دارا باشد تهیه نشده است. حتی در خصوص طرح های بهسازی روستایی نیز چنین معیارهای بندرت یافت می شود. برآوردها عمدا بر حدس و گمان و برداشت های سطحی مبتنی است. حتی بسیاری از این طرح ها (طرح جامع) بدلیل عدم انعطاف ، کلی گویی، و عدم انطباق با شرایط محیطی، محلی، توسط تهیه کنندگان و مجریان مورد انتقاد قرار گرفته و در جستجوی راه کارهای دیگری می باشند. سطحی نگری در تحقیقات باعث بی اعتمادی مسئولین و مردم شده و جایگاه تحقیق را که زیر بنای توسعه است خدشه دار کرده است. با توجه به حرکت عظیمی که در خصوص ساماندهی حداقل 1/5 میلیون نفر عشایر در ایران شروع شده و در نتیجه اجرای چنین سیاستی امکان احداث صدها مجتمع زیستی عشایری وجود دارد ضرورت تهیه و تدوین اصول نسبتا ثابتی برای احداث چنین مجتمع های که در واقع مبانی نظری آنرا تشکیل می دهد می تواند به بهتر انجام یافتن فعالیت های مطالعاتی و اجرایی آینده کمک شایان نماید و از زیان های مادی جلوگیری نموده و بدینوسیله از تکرار آزمون- خطاهای مطالعاتی آینده که بیشتر جنبه فیزیکی دارند جلوگیری نماید و زمینه نگرش سیستمی هماهنگ و یکپارچه فعالیت ها را فراهم آورند.

Keywords:

بهسازی , مجتمع های زیستی , عشایر , ساماندهی , نگرش سیستمی