جایگاه انرژی خورشیدی در معماری پایدار

اهمیت استفاده از انرژی خورشیدی امروزه بر همگان آشکار است و مهمترین چالش بشر یعنی بحران انرژی و پایان پذیری منابع فسیلی ، آلودگی محیط زیست و افزایش انتشار گازهای گلخانه ای از جمله عواملی هستند که بشر را به سوی سرچشمه های پاک و تجدید پذیر سوق داده اند خورشید نه تنها خود منبع عظیم انرژی است بلکه سرآغاز حیات و منشا تمام انرژی های دیگر است طبق برآوردهای علمی در حدود 6000 سال از تولد خورشید می گذرد و در هر ثانیه 2/4 میلیون تن از جرم خورشید به انرژی تبدیل می شود با توجه به وزن خورشید که حدود 333 هزار برابر وزن زمین است این کره نورانی را می توان به عنوان منبع عظیم انرژی تا 5 میلیارد سال آینده به حساب آورد اما در این میان مشکل اصلی تبدیل و استفاده از این انرژی است که هنوز در مقیاس کلان قابل استفاده نیست و نیازمند هزینه اولیه زیادی است از سوی دیگر با تولید بخش عمده ای از گاز کربنیک متصاعد شده توسط ساختمان ها ضرورت معماری پایدار آشکارتر می شود که برای دستیابی به این مهم نیازمند استفاده از این انرژی به شیوه ای اصولی و بر اساس استفاده از تکنولوژی های برتر معماری پایدار هستیم هدف از این پژوهش که با روش توصیفی - تحلیلی و گردآوری اسنادی اطلاعات انجام گرفته است توجه به چگونگی استفاده از انرژی خورشیدی در معماری در راستای اهداف توسعه پایدار است و تلاش گردیده ضمن بررسی انرژی خورشیدی و شیوه های استفاده از آن با بررسی مصادیق ساخت و ساز اکوتکنولوژیک خورشیدی به ارائه راهکارهایی در خصوص لزوم استفاده از این رویکرد در طراحی ابنیه پرداخته شده است در نهایت تجربیات کشورهای استفاده کننده از انرژی پاک خورشیدی بیان می گردد. در نهایت نتایج برگرفته از این پژوهش چگونگی استفاده از انرژی خورشیدی در معماری پایدار و بررسی دقیق سیستم های برتر و کارامدتر با توجه به کلیه شرایط موجود و مهمترین دستاورد کاهش استفاده از سوخت های فسیلی در صنعت ساختمان می باشد.

Keywords:

معماری پایدار , انرژی خورشیدی , انرژی پاک , اکوتکنولوژی , ابنیه