بررسی طرح دوچرخه اشتراکی شهر اصفهان در جهت نیل به اهداف حمل و نقل پایدار

زندگی ماشینی و پیشرفت های تکنولوژی باعث شده تا شیوه زندگی انسان ها تغییر کند. این تغییرات در کشورهای در حال توسعه بقدری سریع است که باعث بروز مشکلاتی شده است . آلودگی های زیست محیطی، استفاده غلط از تکنولوژی، بی حرکی و بیماری های ناشی از آن، ناهنجاری های روانی و اجتماعی، مشکلات زندگی شهری و غیره، همگی از مثال هایی هستند که در این زمینه می توان بیان کرد. یکی از مشکلات زندگی ماشینی که در ایران نیز وجود داردافزایش ترافیک و آلودگی هوا است که به وفور در شهرهای مختلف شاهد آن هستیم. هرچند که بسیاری از الگوهای زندگی رو به تغییر است. اما الگوی حمل و نقل همچنان بدون تغییر مانده است و اگر هم تغییراتی وجود دارد بیشتر در جهت استفاده از وسایل حمل و نقل موتوری است. با بررسی تحقیقات انجام شده به نظر می رسد دوچرخه از نظر مصرف انرژی باصرفه ترین وسیله نقلیه است و با توجه به اینکه هیچ گونه آلودگی زیست محیطی ندارد باعث شده است که پایدارترین سامانه حمل ونقل شهری در کنار پیاده روی به شمار آید. بدین منظور مطالعه حاضر به بررسی روش ها و راهکارهای افزایش سفر با دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل و نقل پایدار از طریق ایجاد طرح دوچرخه های اشتراکی پرداخته است و به منظور تکمیل مطالعات، شهر اصفهان را به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است و به بررسی و تشریح طرح پرداخته شده است.

Keywords:

حمل و نقل پایدار , آلودگی زیست محیطی , حمل و نقل شهری , دوچرخه های اشتراکی , شهر اصفهان