نقش همافزایی دانش بنیان علوم پایه و مهندسی درتوسعهی پایدار

مدیریت و راهبرد دانش بنیان، در تمام ابعاد فکری و عملکرد اجرایی بشر دخالت دارد. رسیدن به قدرت، دانش و نوآوری در فن آوری های نوین مستقیما وابسته به مدیریت راهبردی صحیح به همراه دیدگاه آینده پژوهی در دانش و علوم است. خط سیر نهایی چنین مدیریتی، دستیابی به توسعه ی پایدار چند بعدی است. به همین دلیل امروزه، فراوانی و گسترش وسیع اطلاعات و افزایش دامن ههای کاربردی علوم متفاوت در فنون گوناگون، امکان دستیابی منفرد به فن آوری و ساخت تجهیزات مدرن را بدون مدیریت راهبردی دانش بنیان، عملا امری ناممکن است که این موضوع برای کشورهای درحال توسعه یکی از مباحث اساسی برای رسیدن به توسعه ی پایدار است. تا کنون دول تهای پیشرفته با توجه به قدرت و تسلط بر فن آوری و صنعت، در ترویج زیر ساخ تهای منحصر به فرد علوم پایه و مهندسی موفق بود هاند. همچنین در پیش بینی و توانمند سازی گسترش علوم و فنون که وابسته به مدیریت دانش بنیان راهبردی کلان دولت است نیز پیشتاز بود هاند. به همین دلیل برای دستیابی به مدیریت دان شبنیان علوم پایه و علوم مهندسی، تعاملات بین المللی و دسترسی به اطلاعات علمی روز، ضرورت دارد. از این رو، اهداف طولانی مدت تولید دانش و دستیابی به فنون نوین، جزو اصول اولی هی نوآوری در صنعت است که برای نیل به جامعه ای مدرن و صنعتی، مدیریت صحیح و آیند هنگری در مسیر تولید و اشاعه ی دانش، تاثیر به سزایی در نحو هی به کارگیری و هدایت پتانسی لهای کارآمد سرمایه های انسانی دارد. کارشناسان و سیاست گذاران کشورهای توسعه یافته و پیشرفته، عمیقا اذعان نمود هاند، توانایی های بالقوه برای توسع هی پایدار در تمامی ابعاد علمی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، نیازمند مدیریت راهبردی دان شبنیان است. با دقت در روند انتشار و پیشرفت علوم در کشورهای توسعه یافته در می یابیم، استراتژ یهای خاصی را برای خود به منظور توسعه ی پایدار در فن آوری و نوآوری، تدوین نمود هاند. با توجه به این مطلب نویسندگان در این مقاله، به بررسی اجمالی دستیابی به استراتژ یهای خاص پیشرفت، رسیدن به ساختارهای مدیرت نوین دانش بنیان و انتخاب سیاست های راهبردی مناسب در توسعه ی علمی و فنی پایدار در کشورهای درحال توسعه و نیمه صنعتی پرداخت هاند.

Keywords:

مدیریت دانش بنیان , فن آوری های نوین , نوآوری در صنعت , سرمایه های انسانی