تأثیر نانوذره کیتوسان بر فرایند رگزایی و ترمیم سطح زخم سوختگی در موش نر نژادNMRI

زخمهای ناشی از سوختگی یکی از دیر بهبود یافته ترین زخمها می باشند. درمان صحیح و مراقبت از زخم جهت افزایش سرعت بهبود، هم چنین جلوگیری از مزمن شدن و عفونت آن همواره مد نظر بوده است. کیتوسان مشتقی از گلوکان با واحدهای تکرار شونده کیتین دارای ساختاری طبیعی شبیه سلولز است که زیست سازگار و زیست تخریب پذیر است . 42 سر موش نر بالغ نژاد NMRI به صورت تصادفی در گروه های کنترل و شم و تجربی قرار گرفتند .با رعایت شرایط استریل و تحت بیهوشی یک زخم مدور به قطر 1 سانتی متر و با ضخامت کامل پوست در پشت هر موش ایجاد شد. روز جراحی روز صفر محسوب گردید. از روز یک بطور روزانه همه موشها به صورت موضعی با محلول نانوذره کیتوسان تیمار شدند.موش ها در روزهای 7، 14، 28 پس از تیمار روزانه، با کلروفرم کشته و نمونه بستر زخم و پوست سالم مجاور ،از هر موش برداشته شدند. بر نمونه های مربوط ، مطالعات بافت شناسی انجام شد.یافته های این تحقیق و بررسی داده های آماری نشان می دهد که تعداد و قطر رگها در سطح معنی داری P <0.001 نسبت به گروه کنترل افزایش معنا داری یافته است.همچنین تشکیل لایه کراتینه و پیشروی زخم از سطح لبه چشمگیر بوده است.با توجه به یافته های این تحقیق میتوان گفت نانو ذره کیتوسان بر روی رگزایی اثر مثبت داشته و با مطالعه بیشتر بر روی این نانو ماده شاید بتوان برای درمان زخم پیشرفت های بیشتری حاصل کرد

Keywords:

رگزایی , سوختگی , نانو ذرات کیتوسان , لایه کراتینه , موش NMRI