سطح بندی منابع گردشگری شهر مهریز با رویکرد توسعه پایدار

ا ز چالش های پیش روی برنامه ریزی شهری در ایران مباحث مربوط به پایداری و توسعه پایدار شهری است. عوامل گوناگونی وجوددارند که توسعه پایدار شهری را تحت تاثیر قرار می دهند که یکی از این عوامل می تواند گردشگری و پیامدهای حاصل از آن باشد.ازآنجائیکه شهرها به عنوان جذابترین فضاها برای گردشگران دارای مراکز مهم اقتصادی، علمی، تفریحی، پزشکی و غیره بوده وافزون بر این، از جاذبه های طبیعی و میراث فرهنگی نیز بهره مند هستند، بنابراین برای دستیابی به توسعه گردشگری، شهرها ازتمام ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی باید مورد توجه قرار بگیرند.شهرمهریز دارای پتانسیل ها و جاذبههای نمونه گردشگری در زمینه های تاریخی، فرهنگی- مذهبی و طبیعی می باشد، در صورتی که تنها در چند مورد خاص توانستهاست گردشگران و مردم را در طیف های مختلف به خود جذب نماید و هیچ برنامه ریزی خاصی در این زمینه صورت نگرفته است.همچنین عدم استفاده از مشارکت مردم اجرایی نشدن طرح ها را در پی داشته است و در نهایت می توان گفت بی توجهی به منابعگردشگری باعث فرسودگی و عدم استفاده از آنها شده است، از این روی بهره برداری بهینه از جمیع ظرفیت های گردشگری درچارچوبی شفاف و همسو با معیارهای توسعه پایدار می تواند در راستای پیشبرد اهداف توسعه شهری نقش مهمی ایفا کند. هدفاصلی این پژوهش سطح بندی منابع گردشگری شهر مهریز جهت برنامه ریزی بهتر و موثر تر توسعه گردشگری برای رسیدن بهتوسعه پایدارشهری با استفاده از شاخص های توسعه پایدار با بهره گیری از مدل AHP است. در این راستا از روش توصیفی -تحلیلی استفاده شده است و داده های مورد نیاز به صورت پیمایشی و اسنادی تهیه گردیده است. در این مقاله ابتدا با استفاده ازمستندات مرتبط و سپس با نظرسنجی از خبرگان شاخص های ارزیابی منابع گردشگری، معیارها و زیرمعیارهای اولیه شناسایی ورتبه بندی شده اند و به طراحی ساختار سلسله مراتبی پرداخته شده است .به منظور اولویت بندی منابع گردشگری از رویکرد وشاخص های توسعه پایداردر جهت تعیین معیارها و زیرمعیارها استفاده شده است. و در پایان با استفاده از پرسشنامه طراحی شدهو سپس با استفاده از نرم افزار EXPERT CHOICE به اولویت بندی گردشگر شهر مهریز درچهار حوزهتاریخی، معماری، طبیعی و مذهبی رسیده است.

Keywords:

سطح بندی , گردشگری , توسعه پایدار , AHP , شهر مهریز