یکی از اساسی ترین اصول پدافند غیر عامل در حوزه جنگ سخت جلوگیری از
کشف و شناسایی سیستم های مورد استفاده در این حوزه می باشد . رادار ها از جمله دستگاه هایی هستند که به لحاظ ارسال امواج الکترومغناطیسی به منظور
کشف و شناسایی اهداف دشمن ، خود همواره در معرض دید و کشف شدن توسط سیستم های جمع آوری اطلاعات راداری هستند و این اطلاعات نیز بعد از پردازش و طبقه بندی برای ساخت دستگاه هایی جهت مقابله با رادارها و برهم زدن عملکرد ذاتی شان بکار گرفته خواهند شد . بسیاری از رادار های موجود مانند رادارهای مراقبتی و تعقیب هدف با تهدیدات بسیار گسترده و پیشرفته ای در میادین نبرد کنونی روبرو بوده و با آنها دست و پنجه نرم می کنند . این تهدیدات شامل موشک های ضد رادار ، گیرنده های هشدار راداری ۱ RWR ، سیستم های پشتیبانی و ردگیر
جنگ الکترونیک و انواع مختلف حملات
جنگ الکترونیک می باشد . تمامی این تهدیدات در پی آن می باشند که با استفاده از روش ها و تاکتیک مختلف به صورت نرم و یاسخت مانع عملکرد طبیعی یک سیستم راداری گردند .امروزه برای جلوگیری از این عمل و خنثی نمودن تهدیدات پیش روی رادارها طراحان سعی در استفاده از روشهایی می نمایند که تا حد امکان با پنهان نمودن امواج ارسالی مانع
کشف و شناسایی شدن توسط گیرنده های متخاصم گردد. رادار ها برای این منظور و نیز پنهان نمودن حضور خود در میدان نبرد ، از روش هایی چون مدیریت توان امواج ارسالی ، قابلیت تغییر منظم و نامنظم فرکانس ارسالی ، تضعیف پرتوهای کناری آنتن و انواع مدولاسیون استفاده می نمایند .در مجموع به رادار هایی که از روش های فوق برای بقا و ادامه حضور خود در میادین نبرد استفاده می نمایند رادار های با احتمال پایین ردیابی 0 LPI گفته می شود . این رادار های تلاش دارند که با استفاده از تکنیک دیدن و دیده نشدن به مقابله با گیرنده های بسیار پیشرفته
جنگ الکترونیک بپردازند .