سعدی یکی از بزرگترین، تواناترین و تأثیرگذارترین شاعران ایران است که در تمام فنون سخنوری بر صدر نشسته است. اساس اندیشه های او را می توان در اخلاقیات جست. آثار او مشحون از افکار اخلاقی است؛ نه تنها گلستان و بوستان که در جای جای آثارش ردپای اخلاقیات دیده می شود. هدف این نوشتار آن است که تا ضمن ارائه ی نظریه ی
اخلاق فضیلت دینی به عنوان تقریری دینی از اخلاق فضیلت در اندیشه و آثار
سعدی که متأثر از آموزه های مدرسی او در نظامیه ی بغداد و تحت تأثیر شگفت انگیز امام محمد
غزالی و نظام اخلاقی او شکل گرفته است، از یک سو، و تطابق و تمایز این اندیشه با افکار ایمانوئل
کانت که از مهم ترین اندیشمندان تحول آفرین در زمینه ی فلسفه و اخلاق در جهان امروز محسوب می شود از سوی دیگر، به بررسی و واکاوی بپردازد.