راهبردهای تخصیص بهینه آب آبیاری و زمین های پایاب سد ملاصدرا در استان فارس

هدف مطالعه حاضر، بیشینه سازی سود ناخالص سالانه و تخصیص بهینه آب های سطحی و زیرزمینی در اراضی زیر سد ملاصدرا شامل دشت های کامفیروز و کربال می باشد. به این منظور از مدل های برنامه ریزی خطی قطعی ( DLP ) و مدل برنامه ریزی خطی با محدودیت های تصادفی ( CCLP ) جهت ارائه یک الگوی بهینه کشت توأم با عدم قطعیت استفاده شد. برای بررسی اثر افزایش راندمان آبیاری بر سود ناخالص سالانه، از چهار سناریوی فرضی راندمان آبیاری 50، 60، 70 و 80 درصد در شرایط قطعیت و عدم قطعیت آب موجود (در سه سطح 90، 95، 99 درصد اطمینان) اعمال گردید. همچنین محصولات عمده منطقه مورد مطالعه، در قالب کشاورزی دیم و آبی و دو فصل بهار (خشک) و پاییز (پرباران)، مدنظر قرار گرفت. نتایج، حاکی از آن است که با افزایش 30 درصدی راندمان آبیاری در مزرعه، سود ناخالص سالانه زارعین منطقه از 390 میلیارد ریال به 602 میلیارد ریال افزایش یافته و سالانه بیش از 1 میلیون مترمکعب نیز در مصرف آبهای زیرزمینی صرفه جویی خواهد شد. بنابراین تحقیقات در زمینه تکنولوژی های آب اندوز و سرمایه گذاری در گسترش سیستم های نوین آبیاری که منجر به بهبود راندمان آبیاری می گردد، پیشنهاد می شود.

Keywords:

سد ملاصدرا , دشت کامفیروز , برنامه ریزی خطی , محدودیت تصادفی