مقایسه معماری ارگانیک غرب با معماری سنتی ایران با نگاه به معماری ناحیه مرکزی و جنوبی ایران

در معماری پایدار و ارگانیک )که پیوند عمیقی از نظر ساختار با یکدیگر دارند( انسان همواره با طبیعت در ارتباط است وبا دستکاری در طبیعت سعی داشته است که بگونهای بهینه طبیعت را در خدمت خود درآورد. این نوع همزیستی به خوبی در طولتاریخ بشر دیده میشود. به عبارتی دیگر بشر از زمانی که سرپناه، مسکن، محیط زیست و... ساخت ومورد بهره برداری قرار داد همیشه به عوامل موجود در طبیعت توجه داشته است و طبیعت را به عنوان یک طرف مهم واساسی در نقشهها و طرحهایش مورد استفاده قرار داده است کیانی، 0831 ؛ نصر، 0831 با نگاه به برخی اصول معماری ارگانیک و پایدار غرب و مقایسه ان با اصول معماری گذشته سرزمینمان درمیابیم که این اصول امروزی صدها سال قبل در معماری فراموش شده ما پایه کار هنرمندان و معماران بوده به عنوان نمونه استفاده از بادگیرها در شهر-های مرکزی ایران از جمله یزد، کاشان، کرمان نشان دهنده دانش آدمی برای بهره برداری هر چه بیشتر از عوامل طبیعی موجود در فرهنگ ایرانی است که در عین زیبایی و کارآمدی نه تنها با محیط طبیعی سر ناسازگاری و جنگ ندارد بلکه با آن کمال هماهنگی و موازنه را دارد نصر، 0831 با پیدایش معماری و شهرسازی توسط تمدنهای اولیه همواره موضوع ارتباط با طبیعت به طور خودآگاه و یا ناخودآگاه مطرح بوده و این ارتباط تا کنون ادامه دارد. در ادوار گوناگون معماری، این ارتباط حالتهای گوناگون به خود دیده است. در این نوشتار سعی بر آن است با مقایسه معماری ارگانیک غرب که در فاصله قرن های 01 تا 10 شاهد آن هستیم با معماری سنتی ایران زمین، اصول مشترک در این دو دوره تاریخی گوناگون و نیز دو جغرافیای متفاوت مورد بحث و مطالعه قرار گیرد.