اثرات مخرب طوفان بر سکونتگاههای انسانی و راهکارهای کاهش آسیب پذیری

مخاطرات طبیعی از جمله طوفان ها پدیده هایی هستند که موجب تعادل چرخه حیات این کره خاکی می گردند و آنچه که این مخاطرات را تبدیل به فاجعه می کند،برخورد انها با جوامع آسیب پذیر و یا عدم آمادگی لازم در برخورد با اینگونه مخاطرات می باشد.ساخت و ساز ناامن درمناطق پرخطر، افزایش تراکم جمعیتی در مناطق ساحلی، سرعت بالا در شهرنشینی ، تغییر در سبک زندگی، فرسایش و پست بودن محیطی و نا اگاهی مردم، از دلایل آسیب پذیری سکونتگاههای انسانی می باشد.هدف اصلی این تحقیق شناخت طوفان و علل پیدایش آن و اثرات مخرب آن بر سکونتگاههای انسانی وهمچنین ارائه تمهیدات لازم معماری و شهرسازی ، جهت کاهش آسیب پذیری شهرها و مجتمع های زیستی است.روش تحقیق در این زمینه،به صورت مروری بر تجارب کشورهای دیگر در رابطه با مدیریت و کاهش آسیب پذیری سکونتگاههای انسانی در هنگام مواجهه با طوفان بوده است که از طریق بررسی اسناد و مدارک مکتوب و سایتهای معتبر اینترنتی به انجام رسیده است .در پایان به ارائه ملاحظات عمومی طراحی معماری درخصوص پوشش ساختمان،دیوارها،پی و فنداسیون و جزییات نظیربازشوها ،راهکارهایی جهت اصلاح و تقویت فضاهای موجود و همچنین راهکارهای شهرسازی نظیراحداث مراکز چند منظوره که بتوان از این مکانها به هنگام سانحه به عنوان پناهگاه استفاده نمود و احداث ساختمانها به شیوه هسته مرکزی با جهت گیری مورب در مقابل خط ساحلی و ساخت موانع فیزیکی (طبیعی،مصنوعی) مانند سدهای آبی ،تپه های خاکی پرداخته ایم واقداماتی مانند کنترل فرسایش خاک و کنترل رسوب، حفظ درختان و درختچه ها به طوری که بیشتر در برابر باد مقاومت کنند، حفاظت از به جریان افتادن آب، مدیریت رویشی، ومحافظت ازتالاب ها و آموزش و آگاهی عمومی از موارد ضروری است که باید در تمهیدات مدیریتی در نظر گرفته شود.