ارزیابی پایداری توسعه ی شهری با روش جای پای اکولوژیکی (نمونه ی موردی :شهر بندرعباس)

واردشدن موضوع توسعه پایدار در شهر نیاز به یک روش کمی برای قابل اندازه گیری شدن مفهوم پایداری و عملیاتی شدن ایده شهر پایداردارد. بنابراین روشی به نام ردپای اکولوژیک ارائه گردید. هدف استفاده از این شاخص درک چگونگی بهره برداری از منابع و همچنین ارزیابی آثار زیست محیطی، افزایش تراکم جمعیتی و ارائه راه حل مناسبی برای مصرف بهینه وپایدار سازی منابع است . رد پای اکولوژیکی، بر چالش های انسان با طبیعت و بر تداوم زندگی با طبیعت و تنظیم روابط خود با باقی مانده ی طبیعت تأکید دارد. این روش همچنین نشان می دهد که دردرازمدت، انسان نمی تواند با مصرف بی نهایت از منابع زیستی به زندگی ادامه دهد . در این مطالعه، رد پای اکولوژیک شهر بندرعباس در دو بخش برق و زمین مورد نیاز برای دفع زباله مورد مطالعه قرار گرفت، نتایج نشان داد که زمین مورد نیاز برای دفع مواد زائد 0.14هکتار بوده است ، که بیانگر این است که شهر بندرعباس برای برآوردن نیازهای زیستی و پایداری خویش متکی به منطقه ای کمتر ازشهر بندرعباس نیاز دارد نگاهی به میزان مواد مصرفی شهر بندرعباس، نشان می دهد که. کمترین میزان مربوط به زمین مورد نیاز برای دفع زباله 06/0 متر مربع به ازای هر نفربوده است. از آنجایی که ظرفیت زیستی ایران 8/0 هکتار است، رد پای اکولوژیک14/0 هکتاری شهر بندرعباس بدان معناست که 18/0 برابر کمتر از سهم خود، از ظرفیت زیستی قابل تحمل کشور را به خود اختصاص داده است .

Keywords:

بندرعباس , توسعه پایدار , ردپای اکولوژیک , گسترش شهرها