جایگاه سن یابی به روش لومینسانس در مطالعات زلزله

اطلاعات قبل از تاریخ، داده های تاریخی و دستگاهی تواما جهت تخمین خطر زلزله در یک ناحیه ب ه کار می رود . اولین قدم برای برآورد خطر زلزله دریک منطقه، شناخت وبه نقشه درآوردن گسل های فعال و تخمین میزان فعالیت آن ها می باشد . در این جهت ضروری است میزان لغزش هر گسل، دوران رخداد مجدد و زمان آخرین زلزله و شدت آن تخمین زده شود . نرخ لغزش هر گسل با اندازه گیری میزان جابجایی آن ومتوسط زمانی که طول می کشد تا جابجایی صورت گیرد، به دست می آید . زمان تکرار زلزله ها ی گسل های فعال ایران عموما طولانی ( بیش از چند صد سال ) است . بنابراین برای تکمیل اطلاعات فعالیت های لرزه ای هر منطقه، لازم است که زمین لرزه ها ی دیرینه مربوط به هر گسل سن یابی شود . دو حوزه دریایی عمان و خزر پتانسیل ایجاد سو نامی را دارا هستند . تخمین میزان فعالیت آن ها با سن یابی سونامی های گذشته و یافتن فواصل تکرار شدن این پدیده میسر است . بسیاری ازتمدن ها به علت زلزله های دیرین از میان رفته اند و ما اطلاعات تاریخی کافی از آن ها در دست ندار یم . از این رو سن یابی دقیق برای درک ارتباط زلزله های دیرین، اقلیم شناسی دیرین و باستان شناسی ضروری ا ست . لذا سن یابی در مطالعات فوق الذکر کلیدی است . در بین روش های مختلف سن یابی، روش لومینس انس به دلایل مختلف از جمله شرایط اقلیمی ایران روشی بسیار مناسب است . در این سخنرانی ضمن توضیح سن یابی به روش های لومینسانس، جایگاه این روش در مطالعات زلزله ارائه خواهد شد .