تبیین شاخصه های شهرسازی اسلامی در خلق فضاهای امن عمومی در تطبیق با رویکرد نوین C.P.T.E.D

معیارها و ضوابط نانوشته شهرسازی سنتی ایران در درون خود به طور آگاهانهای راهکارهای کارآمدی را در خصوص افزایش ایمنی و ارتقاء سطح امنیت خلق نموده است و الگوها و مدلهایی را جهت حفظ ارزشهای معنوی و سرمایههای آن و گسترش عدالت اجتماعی ارائه نموده است.پژوهش حاضر در پی آن است که با هدف شناسایی اصول بنیادین اثرگذار بر شکلگیری شهر اسلامی، ضوابطی را مورد شناسایی و بازیابی قرار دهد که به ایجاد امنیت برای کلیه افراد و گسترش عدالت اجتماعی میانجامد. مقاله حاضر در تلاش است با استفاده از روشهای تحلیلی و اسنادی به تبیین اصول حاکم بر الگوهای ایجاد امنیت در شهرهای سنتی اسلامی پرداخته و این الگوهای کهن را در مقایسه با نظریههای نوظهور غربی در ارتباط با طراحی محیطی پیشگیرانه از جرایم CPTED قرار دهد تا در نهایت بتواند غنای الگوهای سنتی شهرسازی اسلامی را که تا کنون در خلق و طراحی فضاهای امن و پیشگیرانه از جرم مورد استفاده قرار گرفتهاند، معرفی نموده و رجحان آنها بر مبنای اصل همه شمول بودن تشریح نماید. این پژوهش در نهایت به ارائه ضوابط طراحی برگرفته از ساختارها و الگوهای کهن شهرسازی اسلامی میپردازد که با طراحی کارآمد و هوشمندانه مؤلفه های محیطی با به کارگیری محیط مصنوع، به کاهش جرائم در جوامع منجر شود به طوریکه در افزایش سرمایههای اجتماعی، بهبود کیفیت زندگی و افزایش میزان رضایتمندی شهروندان و درنتیجه بهبود رفاه اجتماعی تاثیر بسزایی داشته باشد.

Keywords:

الگوهای شهرسازی اسلامی , پیشگیری از جرایم با استفاده از طراحی محیطی CPTED , امنیت , طراحی محیطی