نقد شهید مطهری بر دیدگاه راسل در تربیت جنسی

تربیت غریزه جنسی در انسان با توجه به حساسیت آن معرکه آرای متضاد شده است. آیا باید آن را سرکوب کرد و از بین برد؟ یا آن را به طور کامل آزاد گذاشت؟ یا حد وسطی وجود دارد و باید آن را تحت کنترل گرفت و حساب شده از آن بهره مند شد؟ در پاسخ به این سوال نظریه های سه گانه ای وجود دارد که ضمن طرح آن ها به دیدگاه برتراند راسل فیلسوف فقید انگلیسی که معتقد به آزاد سازی غریزه جنسی است می پردازیم . راسل برای توجیه رفتارهای غیر اخلاقی خویش این اندیشه را مطرح و از آن دفاع نمود. این دیدگاه با نظرات دیگر وی همخوانی نداشته و او را دچار تناقض کرده است . و از سوی دیگر انسان را در حد بهرهمندی های جنسی تنزل می بخشد. همچنین خانواده و استحکام آن را از بین برده و روابط اجتماعی را سخت تحت تأثیر منفی خود قرار داده است. شهید مطهری ضمن نقد این دیدگاه معتقد است باید راه میانه ای را در پیش گرفت و آن را در مسیر الهی قرار داد و بر طبق دستورات دین اسلام عمل کرد. اسلام ضمن ارج نهادن به غریزه جنسی در انسان و مقدس شمردن آن با بهرهمندی محدود و هدایت شده که همراه کنترل انجام می پذیرد، موافقت کرده است. تربیت باید از همان اوان کودکی آغاز گردد تا جزء سرشت آدمی قرار گیرد. بایستی برای سالهای مختلف رشد انسان، روش تربیتی ویژه ای در پیش گرفت از جمله حجاب و پوشش ، محدودیت در ارتباط مؤنث و مذکر، و .... و با اجرای دقیق آنها حیات طیبه ی بشر را رقم زد تا جامعه ای الهی و اسلامی ایجاد شود.

Keywords:

مطهری , راسل , تربیت جنسی , اخلاق جنسی