بیوتکنولوژی در بازیافت زباله های پلاستیکی

فرآیند انهدام و حذف آلودگی های پلاستیکی و تبدیل آنها به نانو کربن با کیفیت بالا قسمتی از فعالیت نانوتکنولوژی است. طبق خبرگزاری حفاظت محیط زیست آمریکا هر تن پلاستیک بازیافتی معادل 11 بشکه روغن انرژی دارد. 2/5 تن پلاستیک 1 تن نانو کربن می سازد. مقدار کاغذ مورد نیاز برای ساختن 1 تن نانو کربن حدود 2 - 4 تن است و 2 تن روغن موتور پس از بازیافت 1 تن نانو کربن ایجاد می کند. نانو کربن ها در ساختار کامپوزیت ها، پوشش ها مانند اتومبیل، هوا-فضا، بالهای هواپیما و ساختارهای سبک، فیلترها، انرژی و ذخیره سازی انرژی، در ماکرومولکولها نظیر پروتئین، DNA، رهاسازی دارو و تجمع آنزیم ها ، الکترونیک و سنسورها و بسیاری مصارف دیگر نقش دارند. در این مقاله از یک ژنراتور برای شکستن ترکیب شیمیایی پلاستیک استفاده می گردد و با استفاده از یک کاتالیزور مناسب جداسازی کربن از پلاستیک صورت می گیرد ضمن اینکه در این فرآیند CO2 در اتمسفر آزاد نمی شود و پلاستیک تبدیل به یک ماده قابل بازیافت به جای یک ماده تجزیه ناپذیر زیستی می شود. بعد از این فرآیند 45% - 40% پلاستیک به عنوان نانو کربن وارد چرخه زیستی می شود. 60% - 50% باقیمانده از اکسیژن، هیدروژن، مقدار ناچیزی سولفور (که در پلاستیک های کهنه یافت میشود) و دیگر مواد خنثی تشکیل یافته است. سولفور میتواند مجددا به عنوان سوخت ژنراتورها استفاده شود و باقیمانده شامل نانو کربن است.

Keywords:

نانو کربن , پلی اتیلن , بازیافت , پیرولیز