تاثیر سرپوش مخروطی و موقعیت قرار گیری آن روی کاهش عمق استغراق بحرانی روی آبگیرهای لولهای قائم

از معمول ترین روشهای تامین نیاز آبی بخش نیروگاهها، آب مورد استفاده برای کشاورزی و شرب و بخش صنعت برداشت مستقیم آب از مخازن و سدها یا کانالهای انتقال اب توسط آبگیرهای قائم می باشد. اغلب در این روش یک جریان گردابی در دهانه آبگر ایجاد می شود که این امر باعث ایجاد جریانهای پیچشی در داخل مجرای انتقال می گردد که در ادامه مشکلات دیگری اختلال در عملکرد توربینها و پمپها، کاهش ظرفیت آبگیری، افزایش احتمال وقوع پدیده خلازایی و ... را بوجود می آورد. برای مقابله با تشکیل گرداب می توان یا عمق روی لوله آبگیر را افزایش داد یا از ابزارهای ضد گرداب استفاده کرد. در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی تاثیر سرپوشهای مخروطی روی کاهش عمق استغراق بحرانی برای جلوگیری از تشکیل گرداب پرداخته شد. ابتدا آزمایهایی برای تعیین عمق استغراق بحرانی دهانه آبگیر، برای دبیهای مختلف، بدون نصب سرپوش انجام گردید و نمودار بی بعد عمق استغراق بحرانی نسبی در مقابل عدد فرود رسم گردید. هر سرپوش نیز در 6 موقعیت نصب مختلف بر روی آبگیر نصب گردید و برای دبیهای مختلف عمقهای استغراق بحرانی اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از بررسی ها نشان دادند که سرپوشهای مخروطی 2d(مخروطی که قطر قاعده آن دو برابر قطر لوله آبگیر است)، 1/5d و 1d به ترتیب حدود 67/6،66/7 و 60/8 درصد در مناسبترین موقعیت نصب به طور متوسط عمق استغراق بحرانی را نسبت به حالت بدون استفاده از سرپوش کاهش دادند.

Keywords:

آبگیر قائم , سرپوش مخروطی , عمق استغراق بحرانی , گرداب