تاثیر اقلیم بر معماری پایدار در مناطق گرم و نیمه خشک (نمونه موردی: قزوین )

رشد علم و صنعت و فناوری در جهان امروز، روش های مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بود دگرگون کرده و شناخت منابع انرژی های جدید تحولی عظیم در توسعه صنعتی و تکامل اجتماعی بشر به وجود آورد. به دلیل پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدید ناپذیر و افزایش آلودگی محیط زیست و همچنین به دلیل استفاده بی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار، مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به روند رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژی های پایدار و کاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدید ناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار (خورشید، آب، بادو...) در کشور می توان با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگو های معماری ایرانی که به شیوه های مناسبی از انرژی های پایدار در طراحی معماری بهره گرفته اند فضایی مناسب با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورد. در این تحلیل مواردی چون فرم، جهت، ویژگی مصالح و ... مقایسه می شود.گونه شناسی ساختار کالبدی بناهای بومی قزوین نشان می دهد که در تمام عناصر معماری سازگاری با شرایط محیطی و ویژگی های اقلیمی مورد نظر بوده است. تحلیل اقلیمی معماری بومی نشان می دهد که شرایط آسایش زیستی در این بناها به کمک عناصر معماری تامین می شود. بناهای بومی به لحاظ دارا بودن ساختار اقلیمی، قادر به سازگاری با شرایط محیطی بوده و توانایی مقابله با شرایط بحرانی اقلیمی و استفاده از امکانات محیط پیرامون خود را دارند.

Keywords:

معماری بومی , عناصر معماری , ساختار اقلیمی , شرایط محیطی