تاثیر درختان کهنسال بر افزایش حس خاطره انگیزی در پاتوق های شهری مطالعه موردی: باغ ملی مشهد

هر اجتماع فرهیخته ای نیاز به مرکزی برای زندگی عمومی خود دارد، مکانی که انسان بتواند برای دیدن مردم و دیده شدن توسط آنها به آنجا برود. ما در فرهنگ سنتی خود، با گره های شهری روبرو بوده ایم که عمومی ترین و مردمی ترین فضاها را تشکیل می دادند، مکانی که به تعاملات اجتماعی و توقعات انسان ها از شهرها پاسخگو باشد. برخی از کیفیت های محیط شهری نتیجه تعامل میان کنش انسان و فضای فیزیکی طبیعت هستند. درختان کهنسال به عنوان میراث جاودان یکی از مهمترین قابلیت های جذب مخاطب در فضای شهری و ایجاد حس خاطره انگیزی می باشند. این پژوهش بر آن است که با توجه به شرایط کنونی و لزوم افزایش بعد اجتماعی شهرها، لزوم حفظ درختان کهنسال در گره های شهری را یادآوری نماید زیرا منجر به تقویت فضاهای پاتوق شهری و پایداری این قالب در شهرسازی مدرن می گردد. نتیجه ای که از این پژوهش حاصل می شود ضرورت دقت و توجه بیشتر مدیران شهری به موضوع حفظ درختان کهنسال می باشد، که در صورت نادیده گرفتن این مهم، خاطره زدایی از بافت های تاریخی و ارزشمند را به دنبال خواهد داشت. در این پژوهش باغ ملی مشهد به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده است زیرا عموم مردم خاطره های فراوانی در این نقطه از شهر دارند. روش این نوشتار از نوع توصیفی تحلیلی است و جهت گردآوری اطلاعات از روش مطالعات کتابخانه ای و با استفاده از شیوه پیمایش میدانی (مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه) انجام شده است

Keywords:

پاتوق شهری , حس خاطره انگیزی , درختان کهنسال , تعاملات اجتماعی