بررسی فرایندی علل شکست پیگ تیل های خروجی ریفرمر اولیه در واحد آمونیاک 2 مجتمع پتروشیمی شیراز

ریفرمر در واحدهای متانول و هیدروژن و ریفرمر اولیه در واحدهای آمونیاک بمثابه قلب واحد و بعنوان بحرانی ترین و گرانترین دستگاه فرایندی محسوب می شود . این راکتور متشکل از چندین جزء شامل لوله های حاوی کاتالیست نیکل – آلومینا ، شعلها ، ریفرکتوری ها و پیگ تیل های ورودی و خروجی است که همگی تشکیل یک کوره می دهند . پیگ تیل نازلی است که هدر تغدیه بالادست -تیوب و تیوب با هدر پایین دست ) ترانسفر لاین ( را بهم مرتبط می کند وبه ترتیب پیگ تیل ورودی و خروجی نامیده می شود . بهمان اندازه که بازرسی تیوب ها و کاتالیست در عملکرد مطمئن ریفرمرها نقش دارند بازرسی پیگ تیلها نیز در عملیات ایمن ریفرمرها موثر هستند . طول عمر مفید پیگ تیلها یکصد هزارساعت کارکرد پیش بینی می شود. علیرغم بهبود هایی که در متالورژی و ساخت تیوب های ریفرمر تا اکنون صورت گرفته است ،کماکان پیگ تیل ها بعنوان نقطه ضعفی در این راکتورها بشمار می روند ، بطوریکه قبل از تیوب و یا هدرها دچار شکست می شوند و باید تعویض شوند . در واحد آمونیاک 2 شیراز از سال 1331 تا 1333 ، شکست 12 پیگ تیل خروجی ریفرمر حادث شد ه است که بررسی های جامع از دید بازرسی متالوزیکی برروی پیگ تیل های شکسته شده انجام گرفت که ارزیابی متالوژیکی پدیده خزشCreep Damageرا در شکست پیگ تیل درنتیجه افزایش درجه حرارت تائید کردند. نتایج بررسی متغیرهای فرایندی تیوب هایی که پیگ تیل آنها دچار شکست شده اند ، نشان داد که بالا بودن درجه حرارت عملیاتی و کاهش قطر مهمترین عامل تاثیر گذاردر بروز رفتارساختار متالوژیکی ودانه بندی پیگ تیلها شده است و موجب گردیده تا این پیگ تیل ها با کارکرد 7-8/5 سال وقبل از سپری شدن دوره کارکرد متعارف آنها دچار شکست شوند . بنابراین با بهبود شرایط دمایی گاز دود، تنظیم سوخت و مشعلها و دیگر تنظیمات لازم برروی متغیرهای فرایندی عملیات ریفرمینگ فاصله زمانی شکست ها کاهش یافت . دراین مقاله تحقیقی به جزئیات بیشتری در خصوص موضوع پرداخته شده است .