پیاده سازی گردشگری الکترونیک در جهت توسعه گردشگری روستایی (بررسی تطبیقی و ارائه مدل پیشنهادی با توجه به شرایط معاصر ایران)

گردشگری روستایی بالاخص گردشگری طبیعی روستایی که به نام اکوتوریسم روستایی تسمیه یافته است ، ازمهترین رویکردهای اقتصاد گردشگری در راستای بهره وری بهینه و پایدار از منابع طبیعی و زیست بوم روستایی بشمارمی رود که از جنبه های فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و معیشتی، و رشد و پیشرفت رشد ناخالص ملی مورد التفاتفزاینده ای قرار گرفته و دارد که در این میان، پاسداشت و نگهداشت محیط زیست و منابع طبیعی، از مهمترین محورها ومولفه های گسترش آن بشمار می رود.در واقع می توان گفت که در راستای اصلاح الگوی مصرف در حوزه منابع کشور که از متن بیانات رهبری در سالالگوی مصرف استیفاد می گردد، می توان منابع طبیعی و جاذبه های گردشگری شرایط فعلی ایران را گنجینه و منابعیدانست که باید راهکارهایی در راستای روشهای است استفاده بهینه، گسترش توجه گردشگران داخلی و خارجی به منابع و جاذبههای روستایی و روشهای مدیری موثر و کارآمد این صنعت برداشته شود که با توجه به گسترش فناوری اطلاعات وارتباطات ، لازم است تا از این فناوری در توسعه و مدیری گردشگری روستایی بهره برد.بر این اساس در این مقاله در روش تحقیق تطبیقی و توصیفی با رجوع به نمونه های موردی در حال انجام وانجام شده ملی و بین المللی به ارائه یک مدل برای توسعه گردشگری الکترونیک پرداخته می شود. نتایج و یافته هایپژوهش حاضر بر ارائه مدلی در توسعه گردشگری الکترونیک روستایی بر اساس چرخه دمینگ در محورهای : 1_ طراحی وبرنامه ریزی. 2_ اجرا . 3_ بازرسی و کنترل . 4_ اقدام اصلاحی اشاره دارد که می توانتد در شرایط معاصر ایران درتوسعه گردشگری روستایی در راستای اصلاح الگوی مصرف در صنعت گردشتگری روستایی در حوزه بکارگیری بهینه وکارامد منابه و جاذبه های موجود مناطق روستایی حال حاضر ایران اشاره دارد.