بررسی اصول طراحی محیط بر خلاقیت کودکان

امروزه برای دیدن شکوفه دختان باید در مقابل جعبه نشست و برای شنیدن صدای پرندگان به پارک های خارج شهر رفت. هر روز تکرار بی انگیزه روزهای قبل است و محیط زندگی به مثابه ظرف تکرار عادات همگانی به جای خانه های پرجنب و جوش با حیاط و حوض و گلدان های شمعدانی، قوطیهای خوابگاهی بدون حیاط، به جای کوچه های پرپیچ و خم و پر سایه یا جوی آب وسط، خیابانهای همه شبیه به هم با نماهایی تایپ شده و امتدادهایی خط کشی شده، جای در زندگی ما بازکرده اند. این فضاها، کودکان امروز و بزرگسالان فردا را می سازد. بسیاری از آنها به روز قبل عادت کرده و تلاشی برای دوباره آفریدن و خلق کردن امروز ندارند. پویایی آنها در کشایش زندگی ماشینی از دست می رود. کمتر رمقی برای خلاقیت آنها باقی می ماند. فضاهای دیروز هر چند مستقیماً به این مسئله نپرداخته است ولی تا حدودی پاسخگوی مهمانان کوچک خویش بوده است. کودکان به عنوان سرمایه های اینده کشور مهمترین نقش را در ساختن فردای جامعه ایفا می کنند. توجه به کودکان و نیازهای آنها در محیط اعم از خانه- فضای آموزشی و رشد و تفریح از الزامات طراحی محیطی مناسب کودک می باشد. هدف از این مقاله دستیابی به اصول طراحی فضاهای ویزه کودکان با تأکید بر قابلیت های محیطی مؤثر بر ذهن و رفتار کودک می باشد. طراحی فضای معماری کودکانه و صمیمی که بستری مناسب برای خلاقیت کودک فراهم آورد. برای پیشبرد تحقیق و رسیدن به اهداف مورد نظر از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و در نهایت به ارائه راهکارهایی هر چند ساده، جهت مناسب سازی فضاهای زندگی وی، پرداخته شد.

Keywords:

خلاقیت , کودک , عوامل محیطی , معماری , شهر