بررسی تأثیر نحوه گذراندن اوقات فراغت، بر شادمانی زنان شهر اصفهان

شادمانی احساس درونی است که بیشتر از طریق علائم و نشانه های غیرکلامی، حالت چهره، وضع بدن، حرکات چشم و لب نمایان می شود. در این پژوهش به بررسی چگونگی نحوه گذراندن اوقات فراغت، بر شادمانی پرداخته شده است. به این منظور متغیرها با توجه به پیشینه ی تحقیق و چارچوب نظری تحقیق عملیاتی و شاخص سازی شدند. جامعه ی آماری این تحقیق زنان 15 سال به بالای شهر اصفهان و حجم نمونه 322 نفر بوده است. شیوه ی نمونهگیری سهمیه ای متناسب با حجم برحسب گروه های سنی مختلف زنان و منطقه ی محل زندگی آنها بوده است. در تحلیل آماری از نرم افزار Amos در بررسی رابطه ی نحوگذراندن اوقات فراغت و شادمانی از رویکرد دو مرحله ای استفاده شده است و با توجه به شاخص های اندازه گیری مدل ترسیمی و فرضیه ی تحقیق تأیید گردید و نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین نحوه گذران اوقات فراغت متغیر مستقل و شادمانی متغیر وابسته وجود دارد. ایجاد مکان های تفریحی و فرهنگی مناسب جهت زنان و متناسب باگروه های سنی مختلف در سطح شهر و ایجاد تشکل های مختص زنان می تواند امکان آشنایی ها و ایجاد روابط اجتماعی را برای زنان به وجود می آورد.

Keywords:

شادمانی , اوقات فراغت , سبک زندگی , آرامش