فلسفه و روانشناسی رنگ در اشعار شاعران معاصر

رنگ در عرصه های مختلف زندگی ، گستره ی روح ، ذهن ، جسم و طبیعت آدمی را در بر می گیرد فلسفه وروان شناسی ، علوم طبیعی ، اسطوره ، فرهنگ عامیانه ، ادبیات ، هنر، عرفان و دین هر یک بنا به فراخورخود، کم یا بیش با جلوه های گوناگون اثبات و طرد رنگ ، دادوستد دارند؛ از آن جمله : سوگ در ناحیه ای همراه با سیاه پوشی و در ناحیه ای ، با پوشش سفید همراه است . پرچم سبز نشانه ی دین است . رنگ بهعنوان برجسته ترین و نمودارترین عنصر در حوزه محسوسات از دیر باز تاکنون مورد توجه انسان بوده و همواره روح و روان آدمی را مسحور قدرت نافذ خویش نموده است. رنگ، مایه آرایش جهان آفرینش ونمایانگر قدرت نقاش زبر دست هستی است. امروزه به عقیده بسیاری از بزرگان ادب و هنر جهان - رنگ، مهمترین عنصر در بروز خلاقیت های هنری است. از آنجا که شعر، گزینش واژه هایا به تعبیر دقیقتر،نقاشی با واژه هاست، بی گمان انتخاب رنگها در عرصه هنرمندی شاعر نمی تواند بی تاثیر باشد و انتخاب آگاهانه یا ناآگاهانه هر رنگ از سوی شاعر، بیانگر دیدگاه وی نسبت به هستی و پدیده های آن محسوب می گردد. دقت نظر در میزان بسامد واژگان رنگین در آثار هر شاعر می تواند ما را به بسیاری از ویژگیهای اخلاقی و رفتاری شاعر و همچنین لایه های زیرین جهان بینی وی رهنمون سازد. در این مقاله کوشیده شده با توجه به بسامد واژگانی رنگها از راهی علمی تر به پاره ای از ویژگیهای رفتاری، اخلاقی شعرا دست یابیم.

Keywords:

شعر , فلسفه و روانشناسی رنگ , ادبیات , عرفان و دین