قیر اصلاح شده به وسیله استایرن بوتادین استایرن

مشخصه های لازم برای تولید آسفالت و کاربرد آن به فاکتورهای مهمی از قبیل خواص قیر پایه، میزان ترافیک وشرایط دمایی محیط بستگی دارد . قیر یک ماده ویسکوالاستیک است که شدیدا تحتتاثیر دما وبار وارد شده می باشد . قیر پایه در محدوده ی وسیعی از بار ودمای محیطی مورد استفاده قرار گرفته است که این قیر در دمای بالای محیط گرم و روان ودر دمای پایین تر د وشکننده می شود. همچنین ترافیک بالا واعمال بار زیاد باعث ایجاد تنش در لایه های آسفالت و بروز خرابی در آن می شود که از اصلی ترین دلایل خرابی قیر و آسفالت است . برای کاهش این خرابی ها استفاده از افزونه های مختلف برای اصلاح خواص قیر پایه رواج یافت، تا در نتی جه آن خواص مهندسی بهتری ایجاد شده و عمر کاری وسرویس دهی آسفالت را طولانی تر کند . از جمله این افزونه های استفاده شده در سال های اخیر پلیمرها هستند . در این مقاله بهبود خواص کلاسیک و ریولوژیک قیر با افزایش پلیمرSBS با در صدهای مختلف پلیمر ( 2،3،5،7،10 ) بررسی می شود . برای به دست آوردن میزان و نوع پلیمر درجه نفوذ، نقطه نرمی، کشش پذیری و مدول مرکب و زاویه فازی قیر اصلاح شده با قیر پایه مقایسه می شوند. نتایج دستگاه ریومتر برشی 1 در ترکیبی از دما وفرکانس ارایه می شود . افزودن پلیمر منجر به ایجاد شبکه پلیمری قوی تر می شود که این امر سبب بالا رفتن ویسکوزیته، مدول مرکب وبرگشت پذیری الاستیک قیر اصلاحی به خصوص در دماهای بالا می شود.