بررسی رخساره های ائوسن و نحوه تشکیل گدازه های برشی حاصل اختلاط در جنوب غربی برگه اران

در این مطالعه به بررسی واحدهای ائوسن منطقه جنوب غرب آران و شواهد پتروگرافی آنها پرداخته شده است. از نظر پینه شناسی واحدهای منطقه را می توان به سه رخساره دریایی، انتقالی(از محیط دریایی به محیط دریایی کم عمق) و قاره ای تقسیم نمود: واحد اول شامل توف و توفیت، آهک تومولیت دار، اپی کلاست، پیروکلاست و ...، مربوط به ائوسن زیرین تا میانی می باشد. واحد دوم گذر از محیط دریایی کم عمق را نشان می دهد که فعالیت ولکانیکی از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد. بیشتر فعالیت ولکانیکی به صورت گدازه های برشی هیالوکلاستیک، توف کلاستیک با میان لایه های ژاسپیلیت، توف سیلتستون زرد، چرت، سنگ های سیلیسی و گدازه های بالشی(pillow lava) می باشد. در واحد سوم نیز در محیط خشکی برتری با ولکانیسم ایگنمبریتی و آندزیت داسیتی- داسیتی است. گدازه های برشی شده در منطقه از وسعت خوبی برخوردار است. وجود شواهدی مبنی بر اختلاط ماگمایی در گدازه های برشی، از جمله پدیده های مورد توجه این گروه از سنگ ها می باشد. در اغلب برش های هیالوکلاستیک، حضور سه نوع شیشه در خمیره سنگ، آشکار است. شیشه ای به رنگ روشن و شفاف فاقد بلور و یا میکرولیت که ترکیب آن اسیدی است. نوع دوم شیشه اپاسیته و تیره رنگی که دارای میکرولیت های اسکلتی پلاژیوکلاز(حاصل سرد شدن سریع) می باشد که از نوع شیشه بازیک است. در اثر واکنش این دو ماگمای اسیدی و بازیک، ترکیب حدواسطی (Hybrid zone) برنگ قهوه ای روشن در حدفاصل دو شیشه اسیدی و بازیک تشکیل شده است.