بررسی نقش کودهای بیولوژیک فسفاته و نانو روی بر روی گیاه سویا

سویا با نام علمی (ٕ Glycine max) گیاهی است دیپلوئید یک ساله از خانواده پروانه آسایان و از تیره Leguminosae می باشد. سویا (ٕ Glycine max) نسبتا به مقدار زیادی فسفر به خصوص در زمان تشکیل غلاف نیازمند است فسفر همچنین برای تثبیت طبیعی ازت توسط باکتری های B .japonicum ضروری است فسفر بعد ازازت مهم ترین عنصر غذایی مورد نیاز گیاه است اگرچه میزان فسفر موردنیاز گیاه با مقایسه با مقدار عناصر اصلی کم است با این حال عنصر جزء عناصر پرنیاز محسوب می شود میزان فسفر قشر زمین در حدود 0/12 درصد P205 تخمین زده شده است که با مقایسه با مقدار پتاسیم تقریبا 0/1 ان است. کودهای بیولوژیک به عنوان طبیعی ترین و مطلوب ترین راه حل برای زنده و فعال نگه داشتن سیستم حیاتی خاک، مطرح می شوند. عرضه مواد آلی به خاک، به دلیل پاسخگویی به میرم ترین نیازآن، بزرگ ترین مزیت این قبییل کودهااست. به علاوه تامین عناصر غذایی به صورتی کاملا متناسب با تغذیه طبیعی گیاهان، کمک به تنوع زیستی، تشدید فعالیت های حیات، بهبودکیفیت و حفظ بهداشت محیط زیست و در مجموع، حفظ و حمایت از سرمایه های ملی(خاک،آب، منابع انرژی غیر قابل تجدید) از مهم ترین مزایای کودهای بیولوژیک محسوب می شوند. روی یک عنصر آنزیم ها را فعال کرده و در سنتز پروتئین ، کربو هیدرات فاسید نوکلیئک و متابولیسم لیپید دخالت دارد.

Keywords:

کود زیستی بارور2 , سولفات روی , نانو روی , کودبیولوژیک , سویا