رویکردی اجتماعی به استحکام بخشی بافتهای تاریخی

به منظوراس تحکام بخشی ونگهداری بافت می بایست درجهت شناخت ریشه و عوامل دخیل در این امر برآمد . دراین نوشتار با رویکردی اجتماعی سعی شده است به استحکام بخشی پرداخته شود . تداوم اجتماعی مستلزم فرض کردن یک گذشته معنا دار است .گذشته منبع مهمی است که درتفسیر این جا - اکنون ودر درپیش بینی آینده باید به آن رجوع کرد . گذشته بطور فردی ، خاطره ،و به طورجمعی تاریخ است . با این حال ،هیچ یک ازاین دو حقیقی نیستند : و هر دو اساسا برساخته ، و دو وجه مهم ازهویت هستند اما این مطلب که این دو به تخیل در می آیند به معنای آن نیست که تخیلی هستند. در پی ایجاد خاطره ی محیطی که ریشه درهویت دارد ، احساس تعلق محیطی کسب خواهد شد که رسیدن به یک تعادل پویا با مشارکت مردمی را در یک بافت قابل حفظ (به ازای لفظ پایدار ) فراهم خواهد نمود .با اشاره به عوامل ایجاد حس تعلق : 1.نحوه تصرف2.گونه ساختمانی 3.تکنولو ژی (بنتلی.ای ین ...[.ودیگران] ، 29: 1382) می تواند بستر را به منظور ایجاد مشارکت مردمی فراهم آورد.تداوم و استمرار استحکام بخشی به بافت ریشه در ایجاد حس تعلق در بین ساکنین وجذب مشارکت مردمی خواهد داشت که این امر در لابلای هویت بخشی در دو بعد فردی و جمعی آن به عنوان مخاطبین اصلی معماری حاصل خواهد شد.