بررسی روند توسعه درون شهری با تاکید بر تغییرات تراکم و کاربری اراضی، نمونه موردی (بافت فرسوده شمالی شهر زنجان 1388-1375)

در دهه های اخیر برنامه ریزان و مدیران شهری به منظور مقابله با گسترش پراکنده وار شهرها، از یکجهت و از جهت دیگر برای احیاء بافت فرسوده و قدیمی مرکز شهر، پیکان رشد و توسعه شهر را به طرفاین مناطق نشانه رفتهاند. این روند بازگشتی یا توسعه ی درونی، شهرها را هرچه بیشتر به توسعه پایدارشهری نزدیک می کند. احیاء مراکز شهری نیازمند ایجاد تغییر و تحول به ویژه تحول در تراکم و کاربریزمین شهری است. عموماً چگونگی تغییرات تراکم و کاربری اراضی شهری، منعکس کننده تصویری گویا ازنظر سیمای شهری است. در این تحقیق با استفاده از تغییرات دو شاخص تراکم و کاربری اراضی بهبررسی روند توسعه درونی در بخشی از بافت فرسوده شمالی مرکز شهر زنجان پرداخته شده است. دورهمورد بررسی بین سالهای 1375-1388 است. برای بررسی روند فوق از تغییرات کاربری اراضی و اطلاعات پایه ای پروانه های ساختمانی صادره در این دوره استفاده شده است. با بهره گیری از روشCrosstab برای ارزیابی روند تدریجی تغییرات، نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که شرایط ایجادشده در شهر در دوره مورد بحث، با شاخص های توسعه درونی، سازگاری های لازم را دارا است. اما به دلیلمشکلات و موانع موجود بر سر راه تسریع فعالیت ها، توسعه درونی دارای یک روند تدریجی و آهسته دربافت فرسوده شهر زنجان است.

Keywords:

توسعه درونی , کاربری اراضی , تراکم , Crosstab بافت فرسوده , شهر زنجان