بررسی رابطه وظیفهگرایی با نتیجه گرایی

نظریات وظیفهگرایانه در تقابل با نظریات نتیجهگرایانه بهتر فهمیده میشوند ودر فلسفه اخلاق، عموماً در اشاره به انگارههای اخلاقی غیر نتیجهگرایانه به کار میروند. یکی از مهمترین دلالت های وظیفهگرایی این است که رفتار شخ صمیتواند نادرست باشد، حتی اگر نتایج آن بهترین نتایج ممکن باشد . نتیجه گرایی به آن دسته از نظریات اخلاقی اطلا ق می شود که بنابر آنها، نتایج اعمال مبنای هر حکم اخلاقی معتبر دربار ه آنهاست . پس، بر اساسنتیجه گرایی، عمل اخلاقاً درست عملی است که به بهترین نتایج منتهی م یشود. در تقابل با نتیجه گرایی، وظیفهگرایی بر اینکه مردم چگونه مقاصد خود را عملی کنند، تأکید می ورزد و آن را از چرایی انجام عمل مهمتر می داند. بر اساس نظریات وظیفه گرایانه، ما وظیفه داریم که بعضی از اعمال را انجام دهیم و از انجام دادن بعضی از اعمال خودداری کنیم؛ این وظیفه، ازماهیت خود عمل ناشی می شود و نه از نتایجی که با انجام گرفتن عمل حاصل میشوند. در این مقاله، علاوه بر شرح و تحلیل نظریات نتیجهگرایانه و همچنین نظریات وظیفه گرایانه ، به بررسی رابطه این دو دسته از نظریات اخلاقی م یپردازیم. فلسفه اخلاق جدید، علاق ه بیشتری به این مسئله که چگونه مؤلفه های وظیفه گرایانه میتوانند با نتیجه گرایی ترکیب شوند، نشان میدهد.

Keywords:

وظیفهگرایی , نتیجه گرایی , وظیفه , الزام , درست , خوب