نگاهی به معماری پایدار در سکونتگاه های بومی روستای کندلوس

در طول تاریخ انسان به دنبال ایجاد سرپناهی مناسب برای زندگی بوده است و بدین منظور تلاش نموده سرپناه خود را با شرایط محیطی هماهنگ کند تا بتواند حداکثر بهره از شرایط اقلیمی را ببرد. یکی از سمبل های معماری پایدار ، معماری سنتی ایرانی است که به اکولوژی و طراحی همساز با اقلیم اهمیت داده است. با شناخت ویژگی و اصول بکار رفته در معماری خانه های سنتی متوجه راهکارهای معماری گذشتگان در استفاده بهینه از انرژی های پاک طبیعی و نحوه ی مقابله با عوامل مزاحم و ناسازگار طبیعی می شویم با استخراج اصول معماری بکار رفته در پلان، نما و عملکرد معماری بومی، همانند جهت گیری بنا، ابعاد و جهت بازشوها، نحوه عایق بندی ساختمان، ویژگی های مصالح به کار گرفته شده، محافظت بنا در مقابل باد های مزاحم، کج باران ها و داشتن حداقل اتلاف گرمایی، می توانیم آن ها را الگویی برای طراحی بناهای امروزی قرار دهیم (روش مدل سازی). یکی از نمونه های مناسب معماری بومی پایدار، سکونتگاه های بومی روستای کندلوس می باشد که معماری سکونتگاه های آن با وجود ساختار متفاوت و شگفت انگیزش کمتر مورد توجه قرار گرفته است. برای شناخت این معماری باید تأثیر عوامل اقلیمی بر ساخت و ساز ابنیه این منطقه مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله با هدف شناخت راهکار ها و اصول طراحی اکولوژیکی بکار رفته شده در معماری خانه های روستای کندلوس به معرفی خصوصیات اقلیمی روستای کندلوس و تأثیر اقلیم بر شکل گیری معماری متفاوت این منطقه پرداخته و پلان ، نما و بافت خانه های روستایی آن مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بررسی ها نشان می دهد معماری و فرم کلی بناهای این منطقه تحت تأثیر محیط پیرامون می باشد و کاملا همساز و مطابق با اقلیم و محیط طراحی شده است و تمام فاکتورهای معماری پایدار را دارا می باشد. در این تحقیق از روشهای تحلیلی و پژوهشی استفاده شده و برمبنای منابع کتابخانه ای، اسنادی و آماری، اطلاعات جمعآوری گشته استنتایج کار به طور مختصر اشاره شود.

نگاهی به معماری پایدار در سکونتگاه های بومی روستای کندلوس Keywords:

معماری پایدار , طراحی اقلیمی , سکونتگاه , کندلوس