مفهوم روش پارامتری در معماری معاصر

در دهه های اخیر ، با روشهای جدید طراحی روبه رو هستیم و از رایانه به عنوان ابزاری موثر در طراحی بهره گرفته می شود. امروزه تفکر محاسباتی غالبا در پژوهش همه ی رشته ها موثر بوده، و جابه جایی پارادایمی نیز در علوم به سمت پیچیدگی سوق یافته، از این رو در دو دهه ی گذشته طراحان بر ساز و کار محاسباتی برای اکتشاف سامانه های فرمی متمرکز شده اند. یکی از روش های کارامد روش مقداری یا پارامتر ی است که به کمک آن اطلاعات پایه از منظر تک بعدی خارج و تبدیل به پارامترهای معادلاتی می شوند. این روش مبنای طراحی را بر توجه طراح به پارامترهای موثر بر طرح و روابط بین آنها بنا نهاده است و از این حیث در مقابل محصول محور فعلی قرار می گیرد. این رویکرد، معماری را وارد قلمرو جدید فرم شناسی و روش شناسی کرده است. در این مقاله سعی شده است تا ابتدا توضیحاتی در مورد چگونگی شکل گیری پارامتریسیسم و نظریه پردازان این سبک داده شود و سپس به رابطه این سبک با سبکهای گذشته و ویژگی ها و ظرفیت هایی که این سبک معماری در اختیار ما می گذارد، و از طرف ی به نحوه ارتباط معماری پارامتریک با ریاضیات، هندسه و الگوریتم که در حقیقت ریشه های اصلی شکل گیری این سبک می باشند پرداخته شود و در نهایت این مقاله می کوشد تا به بررسی یکی از سبک های معماری امروز بپردازد و از آن برای رهیافتی برای کنترل پیچیدگی ها و انجام اکتشافات طراح ی استفاده کند.

Keywords:

رایانه , تفکر محاسباتی , سامانه های فرمی , فرم شناسی , پارامتریسیسم