مراکز تحقیقاتی کشور، با چند دهه سابقه ی پژوهشی و اطلاعات جدید مهندسی در زمینه های مهندسی سازه و زلزله،
زلزله شناسی و در اختیار داشتن شبکه ی شتاب نگاری، لرزه نگاریو آزمایشگاه های مجهز سازه، مصالح ساختمانی، بتن و ژئوتکنیک، تاکنون توانسته است داده های لازم را برای طراحی ساختمان ها در برابر
زلزله و
مقاوم سازی آنها ایجاد کرده و در اختیار جامعه ی مهندسی قرار دهند. با تدوین ضوابط و مقررات مهمی چون «آیین نامه ی طراحی ساختمان ها در برابر زلزله» و «آیین نامه ی حداقل بار وارده بر ساختمان ها و ابنیه ی فنی» گام های با ارزشی در کشور برای بهبود وضعیت ساخت و ساز تا به امروز برداشته شده است، اما کافی به نظر نمی رسد. ایران یکی از مناطق
زلزله خیز در جهان است و تجربه های بسیار دردناکی مانند
زلزله بم طبس، اهر و ورزقان را تجربه کرده است و خسارات جانی و مالی ناشی از این
زلزله ها بسیار زیاد می باشد در همین راستا نقش و حضور
معماران در این عرصه مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش ارائه شده در این مقاله دارای هدفی کاربردی و راهبرد آن در مرحله تحلیل و استنتاج کیفی و از طریق نظریه داده بنیاد بوده است. این پژوهش در پی پاسخ به این سوالات است که
معماران چه نقشی در در ساخت و ساز مقاوم در برابر
زلزله دارند؟ و
سبک سازی تا چه حد در
کاهش خسارات و صدمات ناشی از
زلزله موثر است؟ در این مقاله ابتدا به ضرورت ساخت و ساز و همفکری
معماران با دیگر علوم مربوطه پرداخته شده است. سپس تلاش شده که نقش
معماران در فرآیند ساخت و ساز مقاوم در برابر
زلزله معین شده و لزوم
سبک سازی ساختمان به عنوان یکی از راه حلها برای تحکیم نقش
معماران در فرآیند مذکور ارائه گردد.