مقایسه نتایج حاصل از روشهای اجزای محدود و تعادل حدی در پایداری دیوار خاک مسلح با ژئوسنتتیک

در این پژوهش با انجام تحلیلهای پارامتریک، پایداری دیوارهای خاکی مسلح با ژئوسنتتیک مورد بررسی قرار گرفت . جهت انجام تحلیل های لازم از دو روش گوناگون عددی و تعادل حدی استفاده گردید. برای انجام بررسی های عددی از نرمافزار اجزای محدودPLAXISو همچنین جهت انجام آنالیزها به روش تعادل حدی از نرم افزارSLOPE/W بهره گیری شد. پس از انجام مدلسازی های لازم، تاثیر عوامل گوناگونی چون سختی محوری ژئوسنتتیک، فاصله عمودی بین لایه های آن، طول لایه های ژئوسنتتیک و زاویه اصطکاک داخلی خاکریز بر رفتار دیوار خاک مسلح و ضریب اطمینان پایداری آن در برابر لغزش مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت مشخص گردید که با افزایش میزان سختی کششی ژئوسنتتیک از مقدار تغییر شکل افقی دیوار بیشتر کاسته می شود . اما اثر افزایش سختی محوریژئوسنتتیک در کاهش تغییر شکل های افقی دیوار فقط تا مقدار مشخصی قابل ملاحطه می باشد و پس از این مقدار معین، افزایش سختی ژئوسنتتیک تاثیر قابل ملاحظه ای بر کاهش تغییر شکل ها ندارد. همچنین با استفاده از نتایج خاصل از روش تعادل حدی، با افزایش طول المان های مسلح کننده و کاهش فاصله بین آنها، ضریب اطمینان حداقل در برابر لغزش افزایش می یابد. البته به ازای طول و تعداد معینی از المان های مسلح کننده، ضریب اطمینان در برابر لغزش در فاصله مشخصی از دیوار تقریباً ثابت می ماند. البته نتایج حاصل از تحلیل عددی نشان می دهد که نمودا رتغییرات ضریب اطمینان با فاصله بین المان های مسلح کننده به صورت خطی می باشد . همچنین نمودار تغییرات ضریب اطمینان با فاصله بین المان های مسلح کننده در تحلیلهای عددی به صورت سهمی می باشد اما با افزایش طول ژئوسنتتیک به تدریج شیب نمودار کاهش می یابد که این نشان دهنده دارا بودن روند مشابهی با نتایج حاصل از روش تعادل حدی می باشد.

Keywords:

دیوار مسلح , ژئوسنتتیک , اجزای محدود , تعادل حدی , تحلیل پایداری