امروزه با توسعه روزافزون در امر شهرسازی، شهرهای کوچک و بزرگ فاقد فضاهای شهری مطلوب میباشند. به طوری که سازگاری این فضاها با نیاز ساکنان، در کانون توجه کارشناسان قرار گرفته است. فضاهای شهری در برآورده ساختننیازهای اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان شهر، نقش منحصر به فردی دارند. این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان و نوجوانان را به خود اختصاص می دهند و از این دیدگاه علم مهندسی و علوم انسانی می تواند در ارتقای کیفیت فضاها به جهت سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگیهای گروهی و پرورش خلاقیت در کودکان و نوجوانان مؤثر باشد. این نوشتار می کوشد تا مبانی، ویژگی ها و فضاهای مورد نیاز برای ایجاد یک
شهر دوست داشتنی از دیدگاه کودکان را بررسی نماید. روش مورد استفاده در این مقاله، روشتوصیفی_ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی می باشد. به طوری که پس از شناخت
کودک و حقوق شهروندی و کودکان،
شهر دوستدار
کودک مورد بررسی قرار گرفته و سپس ویژگی های یک
شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان مورد بررسی قرار می گیرد. در پایان برخی پیشنهادها برای رسیدن به ایده های کودکان بیان می شود