بررسی الگوهای معماری پایداردرشکل گیری بافت معماری روستای قلعه نوسیستان

ارزش های زیست محیطی معماری سنتی ایران از این دیدگاه واجد اهمیت می تواند باشدکه دربکارگیری شیو ههای گوناگون استفاده بهینه از انرژی و بهره برداری اکولوژیک از آن و خصوصا کاربرد انرژی های پایدار و بی زیان بی نظیر است .لذاتوجه به اهداف عمده طراحی اقلیمی در هرمنطقه ی آب وهوایی وپیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری وهماهنگی ساختمانها با شرایط اقلیمی وموجب هویت یافتن معماری در هر اقلیم خواهد شد. مسکن بومی در منطقه سیستان نیز مانند سایر نقاط کشورمان با تاکید بر شرایط آب و هوایی و امکاناتی که در اختیار معمار بومی قرار میدهد بر پا شده است . یکی از اصول معماری بومی منطقه حداکثر استفاده از انرژی های طبیعی و حداقل استفاده از انرژی های فسیلی می باشد که در منطقه سیستان نیز این امر به خوبی مشهود است. لذاپژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با بازشناسی ویژگی های منحصر به فرد معماری روستای قلعه نو سیستان ، آن را به عنوان الگویی برگرفته از معماری پایدار در جهت بهره گیری واستفاده از انرژی های پایدار وتجدیدشونده منطقه معرفی نماید. در این پژوهش با بررسی میدانی روستای قلعه نو و مطالعات منابع مکتوب و با روش تحقیق توصیفی، به تاثیرگذاری شرایط اقلیمی منطقه سیستان بر شکل گیری بافت معماری روستای قلعه نو ونحوه بهره گیری آن از پتانسیل اقلیمی موجود در منطقه جهت رسیدن به توسعه ای پایدار میپردازیم

Keywords:

معماری پایدار , باد , روستای قلعه نو , سیستان