تاثیر پایداری اجتماعی براحساس صمیمیت درمعماری مجتمع های مسکونی

پایداری اجتماعی درمجتمع های مسکونی وضعیتی است که ساکنان اززندگی درمحیط کالبدی و مجتمع خود رضایت داشته باشند و ازهمسایگی باسایرساکنان لذت برند دراین وضعیت مجموعه شرایط زدگی به نحوی است که باگذشت زمان تعاملات اجتماعی بیشتر میشود و اکثریت ساکنان نسبت به محل زندگی خویش تعلق خاطر ودلبستگی می یابند و به صورت ناخوداگاه جوی صمیمی بین ساکنین شکل میگیرد بنابراین ناخوداگاه حافظ سلامت و پایداری آن بوده درنگهداری و بهبود وضعیت موجود مشارکت و هماهنگی خواهد داشت دراین صورت عمرمفید مجتمع های مسکونی پایدار نسبت به سایرمجتمع ها بیشتر میشود همچنین ارزش ریالی واحدهایمسکونی این نوع مجتمع ها نیز درشرایط برابر بیشتر ازسایر مجتمع ها است پایداری اجتماعی بهره وری مجتمع های مسکونی را به حداکثر می رساند این مقاله درنظر دارد که به روش کتابخانه ای و باتوجه به اسنادومدارک موجود باارایه راهکارهایی درجهت تعامل پذیرشدن فضاهای عمومی مسکونی به این نتیجه برسد که فضاهای عمومی موجود بین مجتمع های مسکونی هم باعث تعامل بین انسان باطبیعت و هم محیطی جهت تعامل ساکنین بایکدیگر و افزایش صمیمیت بین ساکنین میشود

تاثیر پایداری اجتماعی براحساس صمیمیت درمعماری مجتمع های مسکونی Keywords:

معماری , مجتمع های مسکونی , فضاهای عمومی , پایداری اجتماعی , صمیمیت