نقش طراحی شهری درراستای کاهش ترس و ایجادفضاهای عمومی امن با رویکردی موردی به زنان نمونه موردی: محله سنگلج تهران

ترس احساس اشنایی است که همه ما بارها و بارها درزندگی آن را تجربه کرده ایم و درواقع ازفقدان احساس ایمنی و امنیت حاصل میشود نیاز به ایمنی و امنیت ازنیاز به عدم احساس خطراغاز میشود و هنگامی که این نیاز اساسی تامین نگرد نیازهای رده بالاتر براورده نمیشود بنابراین تامین این دونیاز اساسی همواره یکی ازدغدغه های دانش طراحی شهری بوده است بطور کلی امنیت دارای دوبعداصلی عینی و ذهنی می باشد که بعدذهنی بیشتر به مولفه های اجتماعی و بعدعینی به مولفه های فیزیکی و کالبدی باز میگردد همچنین مولفه های شخصیتی دراحساس امنیت درک شده ازیک فضا تاثیرچشمگیریدارند که ازاین میان مهمترین عامل موثر دراحساس امنیت یعنی جنسیت به عنوان تاکید اصلی این پژوهش برگزیده شدها ست این تحقیق با بررسی معیارهای طارحی فضای ایمن با روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای و استفاده ازابزار پرسشنامه صورت گرفته است و هدف ازپژوهش دستیابی به عوامل تاثیرگذار درارتقا امنیت کاهش ترس درفضاهای عمومی شهری و ایجادفضاهای عمومی امن درراستای کاهش ناهنجاریهای رفتاری و جرائم شهری ازطریق طراحی مناسب فضا می باشد درراستای دستیابی به این اهداف و براساس نتایج امار توصیفی و تحلیل پرسشنامه به راهبردهایی درجهت ارتقا امنیت زنان باتوجه به نمونهموردی محله سنگلج تهران دست یافته ایم که عمده ترین آنها عبارتنداز: افزایش نظارت برفضا افزایش حس مالکیت ایجادمیزان فعالیت مناسب درشبانه روز نگهداری و مدیریت فضا افزایش ضریب اشنا بودن و شهرت محیط و.... که درراستای رسیدن به هدف اصلی ایجادمکان امن سیاستهایی برای هرراهبرد بیان گردیده و درنهایت بطراحی قطعه های ناامن محدوده باتوجه به شرایط محیطی و کالبدی آن میرسیم

Keywords:

ترس , امنیت , رویکرد مشارکتی , زنان , فضای عمومی شهری