مطالعه تاثیر فشار چرا بر روند بیابان زایی در مراتع شوره زار اینچه برون

اکوسیستم های مرتعی در مناطق خشک و نیمه خشک به دلیل شرایط خاص فیزیکی و محیطی حاکم بر آن ها به طور شدید متاثر از عوا مل تشکیل دهنده اکوسیستم می باشند (عبداللهی و همکاران، 1385). اعمال سیستم های مدیریتی صحیح نیاز به شناخت روابط و تاثیر متقابل بین این عوا مل و بخصوص پوشش گیاهی به عنوان عامل حیاتی و اساسی این اکوسیستم ها دارد (قائمی، 1380). از طرف دیگر، یکی از مهم ترین خطراتی که مناطق خشک و نیمه خشک ایران را تهدید می نماید، گسترش خصوصیات مناطق بیابانی است (William و 1981). عوامل متعددی در تشکیل بیابان دخالت دارند. در این زمینه، نقش پوشش گیاهی به لحاظ انعکاس شرایط محیط طبیعی در شناسایی و تفکیک مناطق بیابانی به خوبی آشکار است(خسروی مشییزی و همکاران، 1387). بر اساس تعریف کنوانسیونسازمان ملل متحد برای بیابان زایی بیا بان زایی به معنای تخریب سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب است که ناشی از عوامل مختلف از جمله تغیرات آب و هوا و فعالیت های انسانی می باشد . در اکوسیستم مرتعی، گیاه، دام، خاک و عوا مل اقلیمی و توپوگرافی بر یکدیگر کنش و بر هم کنش داشته و انسان نیز با فعالیت خودش بر آن تاثیر می گذارد. حاصل این روابط تولید محصولات گیاهی، دامی و نیز ایجاد فرسایش می باشد (رحمتی و همکاران، 1383).