اثر بسترهای کشت کمپوست شهری و ورمی کمپوست بر خصوصیات رشد و عملکرد گیاه آلوئه ورا (.Aloe vera L) abstract
این تحقیق به منظور بررسی اثر بسترهای کشت
کمپوست شهری و ورمی
کمپوست بر خصوصیات رشد و عملکرد گیاه
آلوئه ورا در گلخانه شهرداری منطقه 9 تهران، در سال 1390 انجام شد. با توجه به اهمیت گیاه
آلوئه ورا و گسترش کشت و کار این گیاه یکی از مهمترین مسائل پیش روی پرورش دهندگان آن تکثیر آن و تولید نشاهای یکدست می باشد. از آنجایی که تولید و تکثیر این گیاه اغلب همزمان صورت می گیرد. لذا شناسایی بستری که از یک طرف موجب افزایش عملکرد گردیده و از طرفی تولید پاجوش را افزایش دهد مورد توجه قرار گرفته است.
کمپوست و ورمی
کمپوست حاصل از پسماندهای شهری به عنوان بسترهای غنی از مواد الی دارای اهمیت خاصی هستند.
کمپوست شهری از بازیافت پسماندهای شهری توسط دستگاه کمپومتر ویا بصورت غیر مکانیزه حاصل می شود که با توجه به نوع ترکیب مواد بازیافتی شامل درصدهای مختلفی از عناصر آلی و معدنی است. ورمی
کمپوست نیز نوعی بستر کشت ارگانیک می باشد که از تبدیل مواد الی قابل بازیافت توسط نوعی از کرم های حلقوی بنام ایزینیا فوتیدا حاصل می شود که تأثیر مهمی در ساختمان خاک و حاصلخیزی آن و رشد و عملکرد محصول دارند. ناچیز بودن تحقیقات انجام شده بر روی چگونگی استفاده و نسبت اختلاط مواد الی با خاک جهت شناسائی
کمپوست مناسب و مؤثر بر رشد و عملکرد گیاه
آلوئه ورا انجام این طرح را مفید نشان می دهد. بدین منظور طرحی در قالب بلوک های کامل تصادفی در هفت تیمار و سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل مخلوط
کمپوست به نسبتهای 15%، 30% و 45% با خاک و ورمی
کمپوست به مان ترکیب و تیمار شاهد به نسبت های مساوی خاک و ماسه می باشد که در گلدانهای 3 کیلوئی ریخته شده و با تراکم 3 گلدان در متر مربع کاشته شد. پس از طی دوره رشد در هفته بیستم نمونه گیری انجام و صفات مورد نظر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد صفت های مورد بررسی در تیمار ورمی
کمپوست نسبت به شاهد افزایش مثبت و معنی داری داشته و در تیمار
کمپوست در مقایسه با شاهد فقط در ضخامت برگ معنی دار شد. در صفات وزن بوته، وزن تر برگ، ضخامت برگ، طول ریشه، وزن خشک برگ، سطح برگ، تیمار ورمی
کمپوست به نسبت 30% و صفات تعداد برگ، ارتفاع بوته، تیمار ورمی
کمپوست 15% و در ضخامت برگ،
کمپوست به نسبت 30% بهترین نتایج را داشتند.