پاسخ حاد شاخص های خستگی به یک جلسه فعالیت ایزومتریک با فشارهای مختلف کاهش جریان خون

هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ حاد شاخص های خستگی به یک جلسه فعالیت ایزومتریک با فشارهای مختلف کاهش جریان خون (کا آتسو) بود. بدین منظور 10 مرد سالم با میانگین سن 2/5±24/9 سال، قد 8/6±179/6 سانتی متر و وزن 7/62±78/4 کیلوگرم بودند که سابقه ترین مقاومتی را داشته و به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. پروتکل این تحقیق شامل 6 انقباض ایزومتریک 10 ثانیه ای با 60 ثانیه استراحت بین انقباض ها بود که در هر جلسه فعالیت این پروتکل بایکی از فشارها ی صفر 70، 100 و 130 درصد فشار سیستول پا انجام می شد. با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنفطبیعی بودن داده ها بررسی و سپس از آزمون تحلیل واریایس مکرر جهت تشخیص معناداری بودن تغییرات میانگین تکرارتوان (MPF)، لاکتات خون، مقیاس درک فشار (بورگ)، اختلاف MVC قبل و بعد از فعالیت بین 2 جلسه استفاده شد. نتایجنشان داد که بین فشارهای 100 و 130 درصد در لاکتات و بین فشارهای صفر و 70 درصد در MPF، مقیاس بورگ و MVCتفاوت معنادار نبود، ولی بین سایر فشارها با هم در کلیه این شاخص ها تفاوت معنادار بود. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که انجام فعالیت ایزومتریک همراه با کاهش جریان خون نسبت به انجام همان فعالیت و یا بار یکسان اما بدون کاهش جریان خون می توان باعث ایجاد خستگی بیشتر شود. اگرجه انجام فعالیت با 130 درصد فشار سیستولی سبب خستگی بیشتری می شود، اما به دلیل درد ایسکیمی ناشی از آن سبب می شود که کاربرد آن به انگیزه بالای نیاز داشته باشد، بنابراین اگر فعالیت همراه با کاهش جریان خون با 100 درصد فشار سیستولی گرفته شده از قوزک پا انجام شود، بار متابولیکی و خستگی عضلانی مشابه ای با فشارهای بالاتر و بیشتر از فشارهای پایین تر از خود خواهد داشت.

Keywords:

کاهش جریان خون , کا آتسو , خستگی , فعالیت ایزومتریک , الکترومیوگرافی