الگو برداری سیستم های تهویه ایستگاه های مترو تهران از سیستم تهویه بادگیرهای مناطق گرم و خشک

بادگیر به عنوان یک عنصر معمارانه و سیستم سرمایشی در معماری بومی اقلیم های گرم با استفاده از انرژی تجدید پذیر باد به عنوان الگویی موثر در سیستم های تهویه نوین کاربرد داشته است.. مسلما فهم و شناخت اثار تاریخی، هنری و معماری ایران و نقش ان در معماری نوین نیازمند پژوهش های مفصلی است چرا که امروزه بسیاری از ایت ابداعات در تکنولوژی روز دنیا استفاده می شود بدون ان که نامی از پدید اورندگان باشد. از سویی دیگر با مطالعه این عناصر و تکمیل کارکرد ان با استفاده از فناوری های نوین گامی بزرگ جهت پیشرفت کشور برداشته خواهد شد.اما اکثر مطالعات انجام شده بیشتر به زیبایی ها و شگفتی های معماری توجه داشته و کمتر به امکان استفاده از این اثار در معماری نوین پرداخته است یکی از بازنگری های مورد نیاز در مطالعه تاریخ معماری توجه به الگو های گذشته و ارائه راهکار هایی نو می باشد. در این پژوهش سعی بر این است تا روش تحقیق ترکیبی الگو برداری سیستم تهویه ایستگاه های مترو تهران از سیستم بادگیر مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و مشخص می گردد با کمترین تغییرات در سیستم بادگیر یک سیستم بهینه و نوین تهویه ایجاد گردیده است.

Keywords:

بادگیر , معماری ایران , تهویه , ایستگاه های مترو ایران