بازشناسی اصول وارزشهای معماری سنتی و انسان محور ایرانی وبازخورد آنها در ساختمانهای معاصر

مسکن در معماری اصیل ایرانی با رفع نیازهای روحی روانی و مکانی امن جهت آسایش و ارتباط خانوادگی معنای واقعی پیدا میکند. معماری ایرانی تلفیقی از فرهنگ و هنر وباورهای دینی این مرزو بوم همرا ه با توجه به ساختار مهندسی بوده است کهدر آن با توجه به فرهنگ و عقاید ساکنین خانه ها اصولی همچون محرمیت و اصل انسان محوری رعایت میشده وبسیار پر رنگ وحائز اهمیت بوده است .در چنین خانه هایی اصل آسایش روحی و روانی ساکنین آن رعایت میشده و موجب آسایش ساکنان ماندگاری وحفظ اصالت آن در طول تاریخ گردیده است.دراین مقاله اصول و ارزشهای معماری اصیل و انسان محور ایرانیبررسی می شود تاگامی نسبت به شناخت این اصول و ارزشهای انسانی خانه های سنتی برداشته شده باشد. طبق تحقیقات صورت گرفته درجوامع شهری معاصرآمارهای تکان دهنده ای از اختلالات روحی وروانی بدلیل دور شدن از اصل خانه و خانوادهپدیدار گردیده که ازعلل آن میتوان به مغایرت سبکهای زندگی وارداتی که هیچ سنخیتی با فرهنگ واصول ما ندارد اشاره کردچنین میتوان گفت که مسکن انسان محور و اصل خانه برای آسایش در هیاهوی شلوغی و روح خشن زندگی معاصر کم رنگ شده وخانه های معاصر به معنای واقعی مکانی امن جهت آرامش روحی و تقویت روابط خانوادگی نیست و از اصول معماری ایرانی دور شده است.دراین مقاله سعی می شود با بازشناسی معماری سنتی و فرهنگ غنی ایرانی ، جنبه روحی ،روانی وفرهنگی بناهای سنتی ومعرفی برخی از این اصول و فضاهای خانه های سنتی موجب رجوع به این ارزشها گردیم و با ارائه راهکارهایی بتوانیم هویت را به خانه های امروز برگردانیم.امید است در نهایت رعایت این اصول همگام با پیشرفت تکنولوژی، ارزشهای انسانی و معماری اصیل ایرانی یادآوری شود. نتایج این مقاله می تواند به مشاوران و طراحان و ارگانهای ذیربط جهتوضع قوانین جدید طراحی سیمای شهری و منازل مسکونی وبازیابی هویت اصیل و از دست رفته ایرانی کمک نماید.