ایمنی در حمل و نقل دریایی کالاهای خطرناک

از جمله دغدغه های مهم در حمل و نقل دریایی، حمل ایمن کالاهای خطرناک می باشد؛ چرا که کمترین بی توجهیبه آن عواقب بسیار خطرناک زیست محیطی و انسانی به دنبال دارد. حمل و نقل کالاهای خطرناک، محصولات،ضایعات و مواد بینابینی مهمترین بخش چرخه حیات یک محصول میباشد؛ در حمل و نقل این مواد از طریقمحورهای هوایی، زمینی، دریایی و یا خطوط انتقال، از زمان بارگیری مواد شیمیایی تا حمل و نقل و تخلیه موادمذکور به مقصد، همواره خطرات مختلفی بر این فرآیند حاکم است. امروزه 90 درصد تجارت بین المللی از طریق دریاو از مسیر بنادر کشورها انجام میشود. این تجارت از طریق حمل و نقل دریایی و توسط بیش از 92 هزار کشتیاقیانوس پیما و بیش از یک میلیون و دویست هزار دریانورد و 6500 بندر و پایانه نفتی و غیر نفتی در سطحبین المللی انجام میگیرد. اصولا واژه کالای خطرناک به مواد نفتی، سمی، شیمیایی، گازها به صورت فله، کالاهای فلهخشک دارای مواد سمی بستهبندی شده اطلاق میگردد. ایمنی حمل و نقل و نگهداری کالاهای خطرناک در بنادر بهعنوان یک اصل اساسی مورد تاکید تمام سازمان ها و ارگان های دریایی است. این مقاله به بررسی حمل و نقل موادخطرناک در بنادر و کنوانسیون های زیر: ضمیمه دوم مارپل :(MARPOL) مقررات کنترل آلودگی مواد مایع سمیبه صورت فله، ضمیمه سوم مارپل :(MARPOL) مقررات جلوگیری از آلودگی مواد مضر بسته بندی شده در ارتباطبا کد بین المللی کالاهای خطرناک دریایی ( IMDGE CODE ) و پروتکل بین المللی آمادگی، مقابله و همکاری دربرابر آلودگی مواد سمی و خطرناک (OPRC-HNS, 2000) ، و فصل هفتم کنوانسیون سولاس (SOLAS) کهتوسط آیمو تدوین گردیده است می پردازد.

Keywords:

ایمنی , کالاهای خطرناک , حمل و نقل دریایی , محیط زیست , مقررات داخلی و بین المللی