اجرای طرح های
حفاظت خاک و آب باید متکی به نتایج تحقیقات و بررسی های علمی باشد. در سالهای اخیر روش های جدیدی برای کنترل فرسایشدر پیشگرفته شده است که با تغییراتی بر حسب شرایط منطقه ای در طرح ها و برنامه های اجرایی می تواند مورد اجرا گذاشته شود. برای
حفاظت خاک در مقابل عوامل تخریبی مسلما روش های متعددی وجود دارد،معمولا از روشهای مکانیکی و غیر مکانیکی برای این منظور استفاده می کنند، ولی در تمام برنامه ریزیها مسئله ای را که می باید به آن توجه نمود، نگهداری و حراست عوامل محیط یا اکولوژیکی است. اقدامات مکانیکی، شامل عملیاتی مانند تراس بندی، ایجاد آبراهه های انحرافی، احداث بندها و روش غیر مکانیکی شامل عملیاتی مانند استفاده صحیح از زمین، دادن کود مناسب، شخم مناسب، و تناوب زراعی می باشد. هر زمان بدون مطالعات و بدون بررسیها بخواهیم یکی از عوامل محیط را تغییر بدهیم مسلما تخریب خاک شروع می شود. روشهای مستقیم جلوگیری از
فرسایش آبی از طریق ایجاد
بانکت های افقی در امتداد خطوط تراز و ایجاد سکوهای محافظ و حائل دیگر اقدامات برای جانشین نمودن پوشش گیاهی است. مسلما اگر استفاده از پوشش گیاهی سازگار با شرایط اقلیمی و خاک شناسی مناطق، (مانند مناطق گرم و خشک که بخش زیادی از کشور مارا شامل می شود) از جمله بادام کوهی و
گیاه وتیور با دقت انجام گیرد مسئله
فرسایش از اهمیتش فوق العاده کاسته خواهد گردید. آنچه انگیزه روی آوردن به چنین پژوهشی را سبب شده است، اهمیت مسئله
فرسایش خاک و ضرورت اجرای طرحهای
حفاظت خاک و
آبخیزداری بر پایه نتایج حاصله از تحقیقات و بررسیهای علمی در هر منطقه و حوضه آبخیز می باشد.