یادگیری با حل مسئله

هدف این مقاله بررسی اهمیت حل مسئله در یادگیری به شیوه توصیفی - تحلیلی می باشد. آموزش حل مسئله به یادگیرندگان یکی مهم ترین اهداف دست اندرکاران آموزش و پرورش است. آموزش مهارت (حل مسئله)، به عنوان یکی از بنیادی ترین مهارت ها، اهمیت و جایگاهی ویژه دارد. حل مسئله در جریان شکل گیری تفکر و برخورد علمی با موضوع رشد، شماری از تحقیقات را به خود اختصاص داده است. اساسی ترین نگرانی دست اندرکاران و پژوهشگران چند دهه اخیر آموزش و پرورش اصلاحات و نوآوری در شیوه تدریس معلم بوده است. به طوری که برایند این جریان، نفس تدریس به شیوه حل مسئله را در پژوهش سازمان شناخته خلا و آفریننده مورد تأکید مکرر قرار داده است. از روش حل مسئله یکی از روش های یادگیری است که در زندگی روزمره و هم در کشف مسائل پیچیده علمی کاربرد دارد. در آموزش و پرورش نیز می توان دانش آموز را در موضع حل مسئله قرارداد، به نحوی که خود را در صحنه واقعی و رویارویی مشکل ببیند و به حل مسئله بپردازد. یادگیری از طریق حل مسئله نوع یادگیری فعال و قوی است و فرد را برای برخورد با تجارب واقعی زندگی آماده می سازد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی تدریس به روش حل مسئله و تأثیر آن بر میزان پیشرفت تحصیلی، نگرش های آموزشی و یادآوری صورت گرفته است. نتایج به دست آمده نشان داد که بین روش تدریس حل مسئله و میزان یادگیری ارتباط معناداری وجود دارد.

Keywords:

حل مسئله , روش تدریس , یادگیری