بررسی لرزه ای پی ها دارای جداساز برون سازهای با استفاده از روش اجزای محدود

ارتعاشات ایجاد شده توسط ماشین آلات صنعتی ، ترافیک وسایل نقلیه و انفجار ممکن است تنش هایی بر سازه های مجاور وارد کرده و باعث سلبآرامش افراد ساکن در آن ساختمان گردند . انرژی ارتعاشی ایجاد شده توسط منابع دینامیکی از طریق انتشار امواج رایلی که در ناحیه نزدیک بهسطح خاک انتقال می یابند ، ممکن است جنبش قوی ایجاد کنند و موجب انتقال تنش ناشی از ارتعاشات از طریق خاک زیر سازه گردد. اینارتعاشات ممکن است باعث تشدید برخی از سازه ها با مود های قائمشان گردند. بنابراین، تأثیر ناگهانی این ارتعاشات اضافی بر پی ها مخصوصاًپی های واقع شده بر خاک نرم، موجب خرابی در سازه های مجاور، تجهیزات الکترونیکی حساس گردیده و اثرات نامطلوب بر رفاه ساکنان ساختمانوارد می سازند. لذا این نوع ارتعاشات می توانند مسأله مهمی در مناطق پرجمعیت به ویژه برای سازه هایی با تجهیزات حساس، باشند. ازاین رو، در اکثرکشورها، روش هایی متعددی برای محافظت سازه ها و تجهیزات حساس در برابر ارتعاشات دینامیکی ابداع شده است. یکی از این روش ها استفاده ازتجهیزات مکانیکی درون سازه ها مانند جداسازی با فنرها و یا سیستم فنر – جداساز بین ماشین آلات و پی است؛ اما در بعضی موارد ممکن است کهچنین سیستم هایی به خاطر طرایی نامناسب یا شرایط پیش بینی نشده در طرایی، ناکارآمد یا غیرعملی باشند. در این صورت، تنها راه حل ممکن نصبجداسازهای برون سازه ای در زمین و اطراف پی است.در این مقاله ، ضمن مروری بر مطالعات صورت گرفته ، تأثیر استفاده از سیستم جداساز بیرونسازه ای ، در بهسازی لرزه ای، مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. نتایج نشان می دهد استفاده از ترانشه ها می تواند میزان ارتعاشات سازه و در نتیجهتنش های داخلی را به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهد.

Keywords:

بهسازی لرزه ای , جداساز برون سازه ای , جداساز فعال و غیر فعال , روش اجزامحدود